Η Άλωση της Πόλης μας

του Στρατή Ανδριώτη

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μεταφέροντας την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Ανατολή, ίδρυσε το 330μ.Χ. την Κωνσταντινούπολη στην πόλη Βυζάντιο με στόχο να δημιουργηθεί μία χριστιανική πολιτεία, πιστεύοντας ότι μόνο με την αγάπη του Χριστιανισμού θα ειρήνευε και θα ενωνόταν ο κόσμος. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που είχε διαδεχθεί την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα συνεχιζόταν με κέντρο εκ νέου τον Ελληνισμό, διότι από τον 7ο αιώνα η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα. Οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής θεωρούσαν ότι το Βυζάντιο-Ρωμανία συνέδεε τον αρχαίο με τον νεώτερο Ελληνισμό. Ως Βυζαντινούς οι ιστορικοί εννοούν τους Έλληνες, διότι πράγματι ήταν Έλληνες και η αυτοκρατορία τους ήταν η πλέον κραταιά του κόσμου! Επί 9 αιώνες η Πόλη υπήρξε η ακμάζουσα πρωτεύουσα καί το πρότυπο του χριστιανικού πολιτισμού, πριν αλωθεί αρχικά από τους Φράγκους και τελειωτικά από τους Τούρκους...

Τα Έθνη ήταν πρότερα όπως ο Τυφλός

Δαμασκηνού του Στουδίτου και υποδιακόνου

«…Δύναται και αναλογικώς να εξηγηθεί τούτο το Ευαγγέλιο (της Κυριακής του Τυφλού). Δηλαδή, ότι ο τυφλός ήταν μεν ο εξ εθνών λαός, τον οποίο περιπατώντας ο Κύριος επί της γης, βρήκε τυφλό στην πίστη, και δεν ήξερε ποιος είναι ο Θεός ο αληθινός, ή ότι προς τους Ιουδαίους ήλθε, περνώντας δε πήγε και στα έθνη...

Έφτυσε λοιπόν κάτω και έκαμε πηλό και τον άλειψε. Δηλονότι πρώτα τους δίδαξε με τους λόγους του στόματός Του, ή ότι σαν σταλαγματιά βροχής, έτσι κατέβηκε επί της γης και σαρκώθηκε εκ της αγίας Παρθένου. Έπειτα παρέδωσε και το άγιο Βάπτισμα, το οποίο είναι ο Σιλωάμ, επειδή απέστειλε ο Χριστός τους Αποστόλους να βαπτίζουν τα έθνη. Μετά από αυτά, ο εξ εθνών λαός, δηλαδή οι Μάρτυρες και οι Άγιοι οπού ήσαν Έλληνες και βαπτίσθηκαν, κήρυξαν την αλήθεια και ομολόγησαν τον Χριστό αληθινό Θεό. Γι’ αυτό και οι Βασιλείς και αυθεντάδες τους εδίωξαν και τους τυράννησαν.

Γι’ αυτό και εμείς, ευλογημένοι Χριστιανοί, επειδή πρώτα πεπλανημένοι ήμασταν και τυφλοί, και από τους λόγους του Χριστού και των Αποστόλων φωτισθήκαμε, και γνωρίσαμε ένα Θεό αληθινό, πάλι ας μην σκοτίζουμε την ψυχή μας με αμαρτίες διότι πριν γνωρίσουμε την αλήθεια, εάν φταίγαμε στον Θεό, λίγο θέλαμε να κολασθούμε. Τώρα που γνωρίζουμε ποιο είναι το καλό, εάν το καταπατήσουμε, μεγάλη κόλαση έχομε, διότι και ο Κύριος έτσι ορίζει: «Ο γνούς και ποιήσας πολλά δαρήσεται, ο δε μη γνούς και ποιήσας, ολίγα δαρήσεται». Γι’ αυτό ας σπουδάσουμε να αρέσουμε τον Χριστό, ας αγωνισθούμε να κάμομε τις Εντολές Του, για να τύχουμε και της Βασιλείας των Ουρανών. Ής γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν εν Χριστώ τω αληθινώ Θεώ. Ω πρέπει δόξα, τιμή και μεγαλοπρέπεια εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Ο Τελωνισμός των ψυχών κατά την ώρα του θανάτου

Διήγηση της θεωρίας την οποία έγραψα εγώ ο ταπεινός Γρηγόριος και μαθητής του Αγίου Βασιλείου του Νέου.

Ο αγιότατος Πατήρ ημών Βασίλειος ήταν στον καιρό του βασιλέως Λέοντος του Σοφού και κατοικούσε πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως. Επειδή είχε αποθάνει ο Γέροντάς μου, ζητούσα πνευματικό πατέρα να με οδηγά στα ουράνια...

Μετάνοια

Απόσπασμα Λόγου της Κλίμακος «Περί μετανοίας»

Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου

«…Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή. Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας. Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα καί μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος καί αποκήρυξις της απελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη. Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωσις με τον Κύριον, με έργα αρετής αντίθετα προς τα παραπτώματά μας. Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως. Μετάνοια σημαίνει θεληματική υπομονή όλων των θλιβερών πραγμάτων. Μετανοών σημαίνει επινοητής τιμωριών του εαυτού του. Μετάνοια σημαίνει υπερβολική ταλαιπωρία της κοιλίας (με τη νηστεία) καί κτύπημα της ψυχής με υπερβολική συναίσθηση…»

Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας στο Άγιον Όρος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ

Κατά τα τέλη του 10ου αιώνα, σ’ ένα κελί κοντά στις Καρυές, ο υποτακτικός έψαλλε την ακολουθία του Όρθρου, φιλοξενώντας κάποιον άγνωστο μοναχό. Φθάνοντας στην θ΄ ωδή, καθώς έψελνε την «Τιμιωτέραν», ο ξένος μοναχός άρχιζε τον ύμνο κάπως διαφορετικά, προτάσσοντας το «Άξιον εστίν ως αληθώς…», κάτι που εντυπωσίασε τον υποτακτικό ζητώντας να του γράψει ολόκληρο τον ύμνο για μην τον ξεχάσει...

"Εγώ ειμί ο λαλών σοι..."

Όταν συνάντησε ο Χριστός την Σαμαρείτιδα στο πηγάδι του Ιακώβ, αφού έδειξε ότι είναι Παντογνώστης, της απεκάλυψε ότι Εκείνος είναι ο Μεσσίας. Καθώς η γυναίκα αυτή του ανέφερε ότι γνώριζε πως ο Μεσσίας, που λέγεται Χριστός, έρχεται και θα τους αναγγείλει τα πάντα, ο Χριστός της απήντησε: «Εγώ ειμί ο λαλών σοι». Αμέσως τότε η Σαμαρείτιδα κήρυξε τον Χριστό και οι Σαμαρίτες επίστευσαν...

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

του Στρατή Ανδριώτη

Από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου ξεκινά μία άλλη διάσταση της Ελληνικής ιστορίας, της ένδοξης και πολύπαθης Ρωμηοσύνης της οποίας υπήρξε ο πατέρας της. Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας είχε ήδη διαδοθεί με τον Μέγα Αλέξανδρο στον ανατολικό κόσμο, ενώ με την ρωμαϊκή κυριαρχία διαδόθηκε καί στη Δύση...

Ο Μωαμεθανισμός είναι δημιούργημα των Εβραίων!

Κατά τον 6ον αιώνα βλέπουν οι Εβραίοι τον Χριστιανισμό να ξαπλώνεται καί ν' αγκαλιάζει όλη τη γη. Θέλουν όμως, με κάθε τρόπο να αναχαιτίσουν την εξάπλωση αυτή. Τους ανησυχεί η ραγδαία πορεία της πίστεως και της Διδασκαλίας του Χριστού. Συνέρχεται τότε το αόρατο Εβραϊκό Επιτελείο Σανχεντρίν (Συνέδριο) και δημιουργεί μια χριστιανομάχο θρησκεία, τον Μωαμεθανισμό.

Ελάχιστοι, ίσως γνωρίζουν, ότι η θρησκεία του Ισλάμ δεν ήταν έργο του αγραμμάτου καί αγροίκου Μωάμεθ, αλλά των Εβραίων...

Εμβέρ Χότζα - Ο αιμοσταγής διώκτης των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών

Το 1913, με το κατάπτυστο πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, η Βόρειος Ήπειρος που κατοικείτο εξ ολοκλήρου από Έλληνες, παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας, χωρίς οι Αλβανοί να έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον τόπο αυτό και το κυριότερο: Δεν πολέμησαν ποτέ για να ελευθερωθεί αυτή η πανάρχαια ελληνική γη από τους Τούρκους και όσους την καταδυνάστευσαν. Απλά ήταν επιθυμία των «αγαπητών» Δυτικών να κουτσουρέψουν για άλλη μια φορά την Ελλάδα!

Έκτοτε, οι Έλληνες της Β. Ηπείρου υποδουλώθηκαν στην «Αλβανία» υπό καθεστώτων τυραννίας, ζητώντας πολλές φορές βοήθεια από την ελεύθερη Ελλάδα, η οποία ως συνήθως «κώφευε»!...

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος σώζει την Μυτιλήνη από την πανώλη

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος ανήκει στη χορεία των Νεομαρτύρων Αγίων. Μαρτύρησε υπέρ Χριστού του Θεού στη Μυτιλήνη την 17η Φεβρουαρίου του 1795, σε ηλικία 21 έτους. Μετά από τους βασανισμούς των Τούρκων και την μαρτυρική τελευτή του, ενταφιάσθηκε εντός μιας Εκκλησίας της Μυτιλήνης, καλουμένης Παναγίας Χρυσομαλλούσας.

Το σεπτό Λείψανο του Αγίου Θεοδώρου, επί μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιερεμίου (1798), μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου, μετεφέρθη εν αγνοία των τουρκικών αρχών, καί εναπετέθη ευλαβώς στην κρύπτη του Ιερού Βήματος του Μητροπολιτικού ναού, όπου παρέμεινε επί 34 έτη, δηλαδή μέχρι του έτους 1832...

Ο Χριστιανικός γάμος

Ο Χριστιανικός γάμος είναι σχολείο αγάπης, αυταπάρνησης, πίστης, υπακοής, σεβασμού καί ταπείνωσης...

Τραγούδια του γάμου

http://youtu.be/1LQv8XMvgmI

Όνειρο αληθινό

http://youtu.be/eAA5adRm-SA

Παραμύθι όμορφο ζούμε απόψε πάλι,
τ' όνειρο ζωντάνεψε μ' ένα μόνο χάδι.
Παραθύρι άνοιξε μέσα στη ψυχή μου,
τρόμαξα με σκέπασες κι' έκλαψες μαζί μου.
Όνειρο αληθινό απόψε πάλι ζω στην αγκαλιά σου.
Όνειρο αληθινό φοβάμαι να σκεφτώ πως ζω μακριά σου.
Μια καρδιά ζωντάνεψε κι΄ είναι η δική μου,
νοιώθω πως στο πλάι σου βρίσκω τη ζωή μου.
Όνειρο αληθινό απόψε πάλι ζω στην αγκαλιά σου.
Όνειρο αληθινό φοβάμαι να σκεφτώ πως ζω μακριά σου.

Ἡ ἀγάπη - ἑνότητα μεταξύ τῶν συζύγων καί πῶς καλλιεργεῖται (κατά τόν Γέροντα Παΐσιο)

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων ἀναπτύσσεται μέ τήν εὐγνωμοσύνη.

Λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος:

–Ἔγραψες γερόντισσα εὐχές στόν Δημήτρη πού παντρεύεται;

–Ἔγραψα Γέροντα.

– Φέρε τήν κάρτα νά συμπληρώσω καί ἐγώ. Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μαζί σας. Σοῦ δίνω εὐλογία, Δημήτρη, νά μαλώνεις μ’ ὅλο τόν κόσμο ἐκτός ἀπ’ τήν Μαρία. Τό ἴδιο καί στήν Μαρία. (Αὐτά τά ἔγραψε ὁ Γέροντας στήν κάρτα.) Γιά νά δῶ, θά καταλάβουν τί ἐννοῶ;...

Ἡ ταπείνωση, ἡ θυσία καί ἡ ἐξαγνισμένη ἀγάπη ὡς συστατικά τοῦ ἐπιτυχημένου Γάμου

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Ὁ Γάμος εἶναι μία κάθοδος στόν Ἄδη τῆς ταπεινώσεως καί μία ἄνοδος στόν Σταυρό τῆς θυσίας.

«Ἡ γυναίκα» λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος «εἶναι ἡ ἀρχόντισ­σα τοῦ σπιτιοῦ ἀλλά καί ἡ μεγαλύτερη ὑπηρέτρια»[32]... Ὁ γάμος εἶναι θυσία, εἶναι σταυρός, ἑκούσιο σταύρωμα. Μέσα στήν ἔγγαμη ζωή καλεῖσαι νά ἀρνηθεῖς τόν ἐγωισμό σου, νά πλύνεις τά πόδια τοῦ ἄλλου, νά γονατίσεις, νά γίνεις ὑπηρέτης. Γι’ αὐτό καί σώζει ὁ γάμος. Εἶναι μία διαδικασία σωτηρίας, διότι ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ταπείνωση καί στήν θυσιαστική ἀνιδιοτελή ἀγάπη. Ὁ γάμος, ὅταν βιωθεῖ σωστά, ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ μονα­χισμός εἶναι ἕνας ἄλλος δρόμος, ὁ ὁποῖος –μέσα ἀπό τήν ἴδια διαδικασία τῆς ταπείνωσης καί τῆς ὑπακοῆς– ὁδηγεῖ στή σωτηρία, στήν ἕνωση μέ τόν Χριστό μας...