Η εκμετάλλευση των εργαζομένων

του Στρατή Ανδριώτη

Τον τελευταίο καιρό διαφαινόταν εντονότατα ότι ήταν θέμα χρόνου, οι αίτιοι της παραλυσίας στη χώρα μας, να βάλουν «χέρι» στους μισθούς και στα όποια κεκτημένα δικαιώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, αν και πολλά από αυτά ήσαν μόνο στα χαρτιά. Διότι αυτοί που δεν δέχονται να μειωθούν τα δικά τους κέρδη και που έχουν κανονίσει να μην πειραχθούν τα προκλητικά προνόμια που σκανδαλωδώς επί σειρά ετών τινάζουν στον αέρα τον προϋπολογισμό του κράτους, ζώντας εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, επεδίωκαν με κάθε τρόπο να πείσουν τα σινάφια τους που κυβερνούν υπό την καθοδήγηση των «μεγάλων αφεντικών», για την «νομιμοποίηση» της εγκληματικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων που ήδη διαπράττονταν. Έτσι, κανονίστηκε με τον πλέον ξεδιάντροπο τρόπο να υποστηριχθούν και να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις κυρίως των κατ’ όνομα Ελλήνων Βιομηχάνων εις βάρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, με το σκεπτικό ότι με την ακόμα πιο μεγαλύτερη εκμετάλλευση των υπαλλήλων, δίνεται το κίνητρο για επενδύσεις στην Ελλάδα!!!...

Στις περιπτώσεις επενδύσεων, ανταγωνισμού και επιβίωσης των επιχειρήσεων, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι το κόστος εργασίας, διότι τα «αφεντικά» έχουν ήδη κανονίσει ώστε οι Έλληνες εργαζόμενοι να δουλεύουν περισσότερες ώρες από κάθε Ευρωπαίο και να αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς, αγοράζοντας συνάμα πολλά καθημερινά βασικά προϊόντα με ακριβότερες τιμές. Έτσι, οι διάφορες τροπολογίες της ντροπής, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι επιχειρείται με τους προωθούμενους υποχθόνιους νόμους να ξεζουμιστούν ακόμα περισσότερο οι εργαζόμενοι, στα «πλαίσια» μιας επιχειρούμενης πολεμικής με στόχο την διάλυση της Ελλάδας, που θεωρείται αγκάθι στην εγκαθίδρυση της παγκοσμιοποίησης, φέρνοντας ταυτοχρόνως εσκεμμένα ολοένα και περισσότερους λαθρομετανάστες για να έχουν οι κεφαλαιούχοι ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια και να αυξάνουν οι πελατείες τους.

Σε αυτό το άκρως παράλογο εργασιακό «παιχνίδι» και το παζάρεμα εις βάρος των εργαζομένων, ας προστεθεί η εξής οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι οι οποίοι δεν χρειάζεται να βγει ο Σ.Ε.Β. ή οι κυβερνητικές μαριονέτες για να ποδοπατήσουν ακόμα περισσότερο τους ήδη εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους, διότι η πλειοψηφία των εργοδοτών, μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, έχουν φροντίσει να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, δηλώνοντας όσους απασχολούν με εικονικές ειδικότητες που δεν ανταποκρίνονται στην εργασία και στα καθήκοντα που υποχρεώνονται να φέρουν εις πέρας, ώστε να πληρώνονται με πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που θα έπρεπε να παίρνουν. Επίσης, η ασφάλισή τους δεν είναι σύμφωνη με το είδος της εργασίας που καταβάλλουν, ούτε με τις ημέρες που απασχολούνται. Οι δε συνθήκες εργασίας σε πολλές περιπτώσεις είναι παράνομες καί η συμπεριφορά διαφόρων επονομαζόμενων αφεντικών, προϊσταμένων καί διευθυντών είναι απάνθρωπη, με εμπλεκόμενα υπαρξιακά προβλήματα, κόμπλεξ κατωτερότητας και πλείστα πάθη.

Συνεργός σε αυτή την παράνομη και άδικη συμπεριφορά πολλών εργοδοτών έναντι των συνανθρώπων τους, που δουλεύουν κυρίως γι’ αυτούς, είναι οι υπηρεσίες του κράτους, δηλ. οι στα λόγια υπάρχουσες Επιθεωρήσεις Εργασίας και το άρρωστο Ι.Κ.Α. οι οποίοι είτε διότι δεν ξέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά για την οποία κάποιοι καλοπληρώνονται ικανοποιητικά, είτε διότι αδιαφορούν προκλητικά, δημιουργούν μια προβληματική κατάσταση όπου διαιωνίζεται η παραβατικότητα ανήθικων, ανέντιμων και πλεονεκτών εργοδοτών που θεωρούν ότι οι υπόλοιποι πολίτες είναι δευτέρας διαλογής και ο πλησίον συνάνθρωπός τους είναι δικό τους εργαλείο πλουτισμού.

Γι’ αυτό θα πρέπει πριν ο κάθε κυβερνητικός διαταχθεί να προτείνει μέτρα που αδικούν ανθρώπους, να φροντίζει να ενημερώνεται και να εξετάζει πρωτίστως τη νομιμότητα της όλης κατάστασης στον ιδιωτικό τομέα, διότι με τα αντιεργασιακά μέτρα που θα περάσουν με τον πλέον φασιστικό τρόπο, εγκληματούν κατά των ήδη ξεζουμισμένων εργαζομένων. Επίσης, ας κατανοήσει ο κάθε είδους μικρός ή μεγάλος επιχειρηματίας ότι αντί να εργάζεται στο γόνατο, με προχειρότητες και χωρίς επαγγελματική συνείδηση, θα πρέπει να κοπιάσει και να εργασθεί ευσυνείδητα, μεθοδικά και όχι να εκμεταλλεύεται ακόμα περισσότερο τον υπάλληλό του, διότι αυτό δεν επιφέρει καμία πρόοδο στη ζωή του. Απεναντίας αυτή η αμαρτωλή κατάσταση τον καταβυθίζει ακόμα περισσότερο μέσα στα πάθη του που γίνονται η καταδίκη του.

Τέλος, ας ληφθεί υπόψη, ότι τα εκ της κάθε είδους απάτης κέρδη, μεταβάλλονται σε νόσους και ερινύες και ουδείς πρόκοψε στη ζωή του εκμεταλλευόμενος τους συνανθρώπους του, βλέποντας εν καιρώ ότι η όποια πρόσκαιρη υποτιθέμενη «ευμάρεια» ήταν εφήμερη και εν πολλοίς μάταιη. Η ρήση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ότι ο μισθός του εργαζομένου δεν αρκεί να είναι μόνο δίκαιος αλλά και φιλάνθρωπος, ας γίνει κανόνας στη ζωή όσων επιθυμούν να συμπεριφέρονται ως άνθρωποι.