Κοιμάται εν Κυρίω
Ο αγαθός Θεός, ο το θέλημα των φοβούμενων Αυτόν ποιών, εξεπλήρωσε καί αυτή την επιθυμία του Γέροντος Πορφυρίου. Τον αξίωσε να έχει ένα οσιακό τέλος, μέσα σε ακρότατη ταπείνωση καί αφάνεια, περιστοιχιζόμενος μόνο από τους εν Αγίω Όρει υποτακτικούς του καί προσευχόμενος μαζί τους. Εξομολογήθηκε καί πάλι την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του καί προσηύχετο νοερά, ενώ οι υποτακτικοί του διάβαζαν δίπλα του, σύμφωνα με τις οδηγίες του, τον πεντηκοστόν καί άλλους ψαλμούς, καί την Ακολουθία εις ψυχορραγούντα, καί ενώ έλεγαν τη μονολόγιστη ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», μέχρις ότου συμπληρωθεί ο κανόνας του μεγαλόσχημου μοναχού...
Οι υποτακτικοί του με πολλή αγάπη του παρείχαν τη λίγη του σώματος καί πολλή του πνεύματος ανάπαυση, πού χρειαζόταν καί μπόρεσαν ν' ακούσουν τα όσια χείλη του να ψιθυρίζουν για αρκετή ώρα τις τελευταίες λέξεις, πού βγήκαν από το τίμιο στόμα του καί οι οποίες ήσαν οι ίδιες οι λέξεις της αρχιερατικής προσευχής του Χριστού: «ίνα ώσιν εν».
Στή συνέχεια τον άκουσαν να επαναλαμβάνει μια μόνο λέξη• μια λέξη, πού βρίσκεται στο τέλος της Καινής Διαθήκης, στο τέλος της Ιεράς Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκπεφρασμένη στη σύγχρονη λαλιά: «Έλα» («Ναί, έρχου, Κύριε Ιησού»).
Καί ο Κύριος, ο γλυκύτατος Ιησούς, ήλθε. Η οσία ψυχή του Γέροντος Πορφυρίου αποχωρίσθηκε από το σώμα του στις 4.31' το πρωΐ της 2ας Δεκεμβρίου 1991 καί πορεύθηκε στον ουρανό.
Το τίμιο σκήνωμά του, περιβεβλημένο κατά τα μοναχικά θέσμια, εναπετέθη στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων, όπου οι εκεί πατέρες σ' όλη τη διάρκεια της ημέρας ανέγνωσαν κατά την παράδοση όλα τα Ευαγγέλια καί σ' όλη τη διάρκεια της νύκτας έκαναν ολονύκτια αγρυπνία. Όλα έγιναν σύμφωνα με τις λεπτομερείς προφορικές οδηγίες του Γέροντος, οι οποίες είχαν καταγραφεί προς αποφυγήν οποιουδήποτε λάθους.
Χαράματα της 3ης Δεκεμβρίου 1991 η γη κάλυψε το τίμιο σώμα του οσίου Γέροντος με την παρουσία μόνο των λίγων πατέρων της ιεράς σκήτης των Καυσοκαλυβίων. Τότε μόνο, σύμφωνα καί πάλι με την επιθυμία του, ανακοινώθηκε η κοίμησή του.
Ήταν η ώρα που ο ουρανός ρόδιζε στην ανατολή από την ανταύγεια της ημέρας που ερχόταν, σύμβολο, για μερικές ψυχές, της από το θάνατο στο φως και τη ζωή μεταβάσεως του μακαριστού Γέροντος.
Από το βιβλίο: «Ο Γέρων Πορφύριος – Μαρτυρίες και εμπειρίες» του Κλείτου Ιωαννίδη – Εκδ. Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου