του Κ. Αθανασιάδη
Είναι γνωστό στους Έλληνες ποιοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια, ποιοι γέμισαν τις κοιλιές τους, ποιοι έφαγαν τα αποφάγια, ποιοι ξεκοκάλισαν τα πεταμένα κόκαλα και ποιοι πείνασαν. Μια ματιά σε πολιτικούς που μπήκαν στην πολιτική με τρύπιο παντελόνι και τώρα έχουν τεράστιες περιουσίες.
Παρατρεχάμενοι της πολιτικής, οι περισσότεροι ανίκανοι για θέσεις εξουσίας, αλλά ικανοί για δολοπλοκίες, παρανομίες, καταχρήσεις, πλούτισαν και όχι μόνο, αλλά κατέλαβαν και θέσεις στον κρατικό μηχανισμό σε οικογενειακό και φιλικό-χουντικό επίπεδο και έτσι μπορούν να ελέγχουν και να εμποδίζουν κάθε πράξη που τους αφαιρεί τα αδίκως κεκτημένα συμφέροντα τους...
Αν ο κ. Πάγκαλος, εννοεί ότι το παιδί κάποιου εργάτη ή γεωργού κατέλαβε μια θέση στο δημόσιο και πήρε το βασικό μισθό, έφαγε και αυτό και εξισώνεται με τον πολιτικό, ο οποίος έχει ακίνητα, αυτοκίνητα, καταθέσεις και ποιος ξέρει τι υπάρχει στο εξωτερικό, κάνει τραγικό λάθος και αποτελεί τουλάχιστον ύβρις προς το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά και αν ακόμα δεχτούμε ότι οι φουκαράδες οι γεωργοί ή οι εργάτες ή οι οποιοιδήποτε εργαζόμενοι πίεσαν τον πολιτικό, για διορισμό των παιδιών τους, ότι έφαγαν, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα πώς έφαγαν; Τα έφαγαν οι πολιτικοί μετά της κουστωδίας τους. Δεν είναι θέσεις πολιτικών αυτές και μάλιστα εμπείρων, με εξέχουσες θέσεις στην πολιτική. Σήμερα που το πολιτικό επάγγελμα βρίσκεται στο ναδίρ, τέτοιες θέσεις δεν βοηθούν για να το ξελασπώσουν και να το τοποθετήσουν από επάγγελμα σε αξίωμα που πραγματικά είναι.
Ούτε φταίμε εμείς οι απλοί πολίτες. Οι πολιτικοί σκόπιμα επικαλούνται την ευθύνη των πολιτών, για την τραγική κατάσταση που περιήλθε η χώρα και τούτο για να μετακομίσουν το βάρος στις πλάτες του λαού, λένε, ότι ο λαός φταίει, γιατί αυτός εκλέγει τους πολιτικούς. Αυτό είναι η μισή αλήθεια και ακόμα μπορεί να χαρακτηριστεί ως φαιά προπαγάνδα και φανερώνει και από άλλη πλευρά την αναξιοπιστία των πολιτικών. Είναι μισή αλήθεια γιατί ο λαός ψηφίζει αυτούς που τα κόμματα προτείνουν και τα κόμματα προτείνουν τους πιστούς στα κελεύσματά τους. Ο λαός δεν έχει το δικαίωμα να εκλέξει πολιτικούς εκτός της κομματικής στάνης. Η νομιμότητα που παρέχεται από το σύνταγμα, είναι και αυτή δημιούργημα των πολιτικών. Γιατί και το σύνταγμα το φτιάχνουν οι πολιτικοί χωρίς τη συμμετοχή του λαού. Ακόμα και όταν ο λαός καλείται με δημοψήφισμα να συμμετάσχει στη διαδικασία, στην ουσία καλείται να επικυρώσει πολιτική πρόταση, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν είναι αντίθετη με τα συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, αν ο λαός θέλει να μειώσει τον αριθμό των βουλευτών, μπορεί να το κάνει; Όχι, με κανέναν τρόπο. Παρακολουθούμε με αγωνία και κομμένη ανάσα την οικονομική κρίση, γίνεται επώδυνη προσπάθεια να μειωθεί το κράτος, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι άχρηστες υπηρεσίες κλπ, τους βουλευτές, όμως, όχι. Σαν το μπεκρή με το κρασί, με τη μείωση των εσόδων του, έκοβε από παντού εκτός από το κρασί του. Ούτε έφαγε ο λαός, ούτε έφταιξε, οι πολιτικοί και οι περί αυτών έφαγαν και αυτοί φταίνε. Τώρα είναι η ώρα να γίνουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και στον πολιτικό χώρο. Μείωση του αριθμού των βουλευτών, μείωση της βουλευτικής διάρκειας, μείωση των απαλλαγών, ευεργετημάτων, ασυλίας κλπ, χωρίς υπερβολές κατά τα πρότυπα των λοιπών προηγμένων Ευρωπαϊκών χωρών.
Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ» της Λέσβου (8/10/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου