Εθνική συνείδηση και θρησκευτική πίστη

του Κώστα Ζουράρι

«Εθνική συνείδηση» και «θρησκευτική πίστη», σημαίνει για ένα λαό να ασκεί Διάκρισιν. Να διακρίνει, που πάνε τα τέσσερα. Καί να απαιτεί την εφαρμογή του νόμου περί ελληνικών επιγραφών, ώστε οι «ευρωκρετίνοι» διαφημισσάριοι να αναγράφουν με το ελληνικό αλφάβητο το μέγκα-λιγούρικο μένος τους κι οι εκλογές να μη γίνονται την Κυριακή των Βαΐων. Κι αν όχι, τότε ο λαός να κάτσει στο σβέρκο όλων αυτών των πώλων όνων καί λοιπών μεγαθηρίων καί να γίνει το έλα να δεις.

Αλλιώς η μοίρα μας είναι γνωστή. Πτώματα όχλου, θα ρευόμαστε, τυμπανιαία καί οδωδότα μέσα στην πλουραλιστική μας εθελοδουλεία, συλλαβίζοντας ρωμαλέα ευρασθενείς: μέγκας εί Κύριε, καί θαυμαστά τα έργκα σου...

Πρέπει να το καταλάβουμε μια για πάντα: «κίνητρα» καί «κατακτήσεις» δεν μπορεί ποτέ να είναι η ζούγκλα του συναγωνισμού κι η φρίκη της προς αλλήλους ανθρωποβορίας.

Είναι τόσο λογικό, όσο κι η κοινή λογική: Όταν γινόμαστε πλουσιότεροι κι ισχυρότεροι, γινόμαστε πάντοτε εις βάρος τρίτου, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας. «Άκανθα ο πλούτος, ουδένα καρπόν έχων, δυσειδής καί οφθήναι καί χρήσασθαι αηδής... Τοιούτον ο πλούτος εστί• τα άλογα πάθη τρέφει της ψυχής..,», μας διδάσκει ηγεμονικός ο Άγιος Χρυσόστομος.

Πλούτος ο αηδής, ο δυσειδής, ο τρέφων τα άλογα πάθη. Δηλαδή: Θέλουμε να μοιάσουμε τους Γιαπωνέζους; Θα εισπράξουμε Χιροσίμα• Θα μας πολτοποιήσουν οι Γιαπωνέζοι αν δεν τους μοιάσουμε; Θα εισπράξουν Ναγκασάκι. Αυτή είναι η Άτη, πού πάντοτε τιμωρεί την Ύβριν, έως αν η αυτή φύσις των ανθρώπων η.

«Κατακτήσεις» για τους λαούς καί τους ανθρώπους, αν δεν επιδιώκουν την αμοιβαία καταστροφή τους, δεν μπορεί παρά να είναι η επιείκεια, η συμπόνοια, η ισότητα κι η φιλαλληλία. Κι ας το νιώσουν μια για πάντα οι απανταχού winners καί λοιποί αναπτυξιακοί φελλοί: Ο αμεταβάτως συγκαταβάς, ο όλως Δούλος των δούλων αυτού γενόμενος, αυτός πού διάλεξε μόνος του το Εκούσιον Πάθος του για μας, ο Χριστός, δεν ήταν καί δεν θα είναι ποτέ έτοιμος για την πρόκληση τον 1992.