Για κάποιον Άγιο Επίσκοπο, λέγουν οι Πατέρες, πως όταν έβγαινε να κοινωνήσει τον λαό, έβλεπε να πηγαίνουν οι χριστιανοί, άλλοι με κατάμαυρο πρόσωπο, άλλοι μ' εξογκωμένα κι’ ερεθισμένα μάτια, πού μόλις έπαιρναν τα Άχραντα Μυστήρια, εκαίγοντο. Άλλοι πάλιν πήγαιναν με ολόλευκα φορέματα και φωτισμένη όψη. Το Άγιο Σώμα του Κυρίου, πού έπαιρναν με πολλή προσοχή κι’ ευλάβεια, τους λάμπρυνε περισσότερο...
Ο Επίσκοπος παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο πού έβλεπε μπροστά του. Άγγελος Κυρίου του εξήγησε πώς όσοι πήγαιναν να κοινωνήσουν με λαμπρό πρόσωπο και λευκή στολή, ζούσαν με αγνότητα και σωφροσύνη, ήσαν δίκαιοι, συμπαθείς στους άλλους καί φιλεύσπλαγχνοι. Πλησίαζαν τα Άγια Μυστήρια με καθαρή συνείδηση καί η Θεία Χάρις τους επεσκίαζε. Εκείνοι πού φαίνονταν κατάμαυροι, ήσαν βυθισμένοι στη λάσπη των σαρκικών επιθυμιών. Όσοι είχαν ερεθισμένα καί εξογκωμένα μάτια, ήσαν πονηροί και άδικοι, φθονεροί και άπληστοι. Αυτοί, όχι μόνον δεν ωφελούντο από τη θεία Κοινωνία, μα καταδικάζονταν, γιατί τολμούσαν να πλησιάσουν με βαρυμένη συνείδηση, χωρίς μετάνοια καί προετοιμασία.
Από τότε ο καλός Ποιμενάρχης κήρυξε μετάνοια και διόρθωση ζωής στο ποίμνιο πού του εμπιστεύτηκε ο Κύριος κι' εμπόδιζε τους αναξίους από τη θεία Κοινωνία.
(Γεροντικό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου