Απο το ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
1. Ὁ ἀνεπανάληπτος θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀπὸ τὴν πρωίαν τῆς 28ης Αὐγούστου 2010 ἀνήκει εἰς τὴν θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν.
2. Ἐν συντομίᾳ κατωτέρω ἀναφέρομεν, ὑπὸ μορφὴν τηλεγραφημάτων, μερικὲς πτυχὲς τῆς προσωπικότητος καὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ μεγίστου ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ Ἑλληνος τῆς τελευταίας ἑκατονταετίας...3. Παραθεωρὼν τὰ ὠργανωμένα συμφέροντα, τὶς καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, τὶς παραταξιακὲς ὀργανώσεις «ἀετονύχηδων», «πατριαρχῶν» τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀνωμάλων, ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἐφήρμοζε μὲ ἀκρίβειαν τὸ τοῦ Θεανθρώπου: «...ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ, ὅπου πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν» (Ἰωάν. 18, 20).
4. Μὴ φοβούμενος οὔτε βασιλεῖες, οὔτε δικτατορίες, οὔτε τοὺς λίαν ἐπικινδύνους εἰς τὰ παρασκήνια δρῶντας «κοινοβουλευτικῶν καθεστώτων», οὔτε καὶ αὐτοὺς τοὺς Βουλγάρους ἤ Γερμανοὺς κατακτητές, γνωρίζων ὅτι διατρέχει μέγιστον κίνδυνον ὄχι μόνον ἡ φήμη του ἀλλὰ καὶ ἡ ἰδία ἡ ζωή του, δὲν ἐπτοεῖτο. Δὲν ἐχρησιμοποίει τὴν ξυλίνην γλῶσσαν τῆς διπλωματίας καὶ τῆς πολιτικῆς, ἀλλά, μιμούμενος τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον καὶ ἄλλους θαρραλέους μάρτυρες καὶ ἁγίους τῆς Πίστεως μας, ἐχρησιμοποίει πάντοτε τὴν γλῶσσαν τῆς ἀληθείας, ἔλεγε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά των καὶ ποτὲ δὲν εἶπε ψέμματα εἰς τὰ πνευματικά του παιδιὰ καὶ τὸν ἀπὸ τοὺς πάντας καταπροδομένον ἑλληνικὸν λαὸν.
5. Εἰς τὸν ἀνεπανάληπτον θρυλικὸν γέροντα Αὐγουστῖνον εἶχε ἐφαρμογὴν τὸ Παύλειον: «...κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασις μου ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 26-29). Εἰς τὸν Αὐγουστῖνον εὕρισκεν ἐπίσης ἐφαρμογὴν τό: «...μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν...» (Ἑβρ 11, 25).
6. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος δὲν ἦτο «καλοπερασάκιας», ὅπως, δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ἠγωνίζετο νὰ διδάσκῃ διὰ τοῦ παραδείγματος τῆς ζωῆς του. Ἐζησε τὰ περισσότερα ἔτη τῆς ζωῆς του, πρὶν γίνῃ Μητροπολίτης Φλωρίνης, ἀσκητικώτατα εἰς τὸ γεμᾶτον ὑγρασία, ἀνήλιον, ἄνευ παραθύρων ὑπόγειον τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12 εἰς τὴν συνοικία τοῦ Ψυρῆ τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ. Ἐνήστευεν αὐστηρότατα καὶ ἠργάζετο ἀπὸ 5ης πρωινῆς μέχρι καὶ τὰς μεταμεσονυκτίους ὥρας ἀκαμάτως, σκεπτόμενος διὰ τὴν καλυτέραν λειτουργίαν τῶν πολλῶν ὑπ’αὐτοῦ δημιουργηθέντων φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων, ὡς π.χ. Ὀρφανοτροφείων, Γηροκομείων, Οἰκοτροφείων, καθὼς καὶ διὰ τὴν παροχὴν βοηθείας εἰς πολυτέκνους οἰκογενείας καὶ ἐν γένει δεινοπαθοῦντας συναθρώπους μας.
7. Ἐκπολίτισε μέχρι καὶ ἀθιγγάνους καὶ τοὺς μετέτρεψεν εἰς πρότυπα τάξεως, πειθαρχίας καὶ καθαριότητος.
Διέθετε τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὸν μισθόν του πρὸς τοῦτο.
8. Ἐμελέτα συνεχῶς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρας διὰ νὰ συντάσσῃ δεκάδες χιλιάδες συγκλονιστικῶν ὁμιλιῶν καὶ ἄρθρων καὶ νὰ γράψῃ 100 περίπου σπουδαῖα βιβλία.
9. Δὲν παρεσύρετο εἰς σατανικὲς ψευδαισθήσεις, ὅτι μὲ χαϊδευτικὰ κηρύγματα, ἄρθρα καὶ σαγηνευτικὲς φλογέρες θὰ ἐξευμένιζε τοὺς αἱμοδιψεῖς λύκους, ἀλλὰ πάντοτε ἥρπαζε τὶς σφενδόνες καὶ ἠγωνίζετο παντοιοτρόπως, διὰ νὰ κατατροπώνῃ τοὺς βαρεῖς λύκους...
10. Θὰ ἠμποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθῆ, χωρὶς ὑπερβολήν, ὅτι κανεὶς ἄλλος κληρικὸς δὲν ὑπέστη τόσον ἄδικον ἐξευτελισμὸν καὶ διασυρμὸν καὶ τόσους κατατρεγμούς. Τὸ «Τάγμα Φωστίνη», ἡ μεγάλη αὐτὴ πληγὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νὰ διασύρῃ τὸν πατέρα Αὐγουστῖνον μὲ τὴν συκοφαντίαν, ὅτι οἱ γονεῖς του ἦσαν συφιλιδικοί ! ...
11. Ὅμως ὁ Θεὸς διέψευσεν ὅλους τοὺς ἐπαισχύντους διῶκτες καὶ διαβολεῖς τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὴν πολιτικήν, γενικώτερα τὴν κοσμικήν, ἀλλὰ καὶ τὴν θρησκευτικὴν ἡγεσίαν. Ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου ἀπέρχονται ἀπ’αὐτὸν τὸν κόσμον κακοὶ κακῶς, ἐνῷ τὸν ἀσκητήν, γεναῖον στρατιώτην καὶ ἀνιδιοτελῆ ἀγωνιστὴν τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, τὸν θρυλικὸν Αὐγουστῖνον τὸν ἠξίωσεν ὁ δίκαιος Θεὸς νὰ γίνῃ ὑπεραιωνόβιος καὶ νὰ ἀπέλθῃ πλήρης ἡμερῶν ἐν ἡρεμία τὴν 28ην Αὐγούστου 2010.
12. Πολλοὶ οἱ σατανικοὶ καὶ ἀπερίγραπτοι κατατρεγμοὶ τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου ἀπὸ τὶς διάφορες πολιτικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἡγεσίες. Καὶ ὅλους αὐτοὺς τοὺς κατατρεγμοὺς ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἀντιμετώπισε μὲ ἀκακία μικροῦ παιδιοῦ-ἦτο πλήρως ἀμνησίκακος. Εἰς αὐτὸν βρῆκε ἐφαρμογὴ καὶ τοῦτο τὸ Παύλειον: «δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγεννήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύωμεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι τοῖς ἰδίοις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγεννήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄Κορ. 4, 9-13).
13. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος συνεχῶς ἀγωνιζόταν διὰ τὴν ἠθικὴν κάθαρσιν τῆς κοινωνίας, ἰδίως τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Οἱ δὲ συνεχεῖς καὶ συστηματικοὶ ἀγῶνες του συνένωναν ἐναντίον του ὅλους τοὺς πονηροὺς καὶ γόητες, «ἀετονύχηδες» καὶ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς, οἱ ὁποῖοι ἀδιακόπτως ἐμηχανεύοντο τρόπους ἐξοντώσεως του. Ἀλλὰ ὁ δίκαιος Θεὸς ἐρρύετο (ἔσωζε) τὸν ἅγιον αὐτὸν κληρικὸν ἀπὸ τὰ βέλη τοῦ Πονηροῦ.
14. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἐπίστευεν ἀπολύτως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι εἰς τὸν χρυσόν. Καὶ ἔζη διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.
15. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος οὐδέποτε ἀγάπησεν κοσμικὴν δόξαν καὶ κοσμικὲς τιμές, ἀλλ’ ἐπεδίωκε τὸ οὐράνιον στεφάνι, συμφώνως πάλιν πρὸς τὸ Παύλειον: «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀνταποδώσει μοὶ ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Β΄Τιμ. 4, 7-8).
16. Παρ’ ὅλον ποὺ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπεδίωκε δόξες καὶ τιμὲς εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον, ἡμεῖς ἐθεωρήσαμε καθῆκον μας νὰ τὸν τιμήσωμε τὴν 23ην Ἰανουαρίου 2008 κατὰ μίαν πολιτιστικήν μας ἐκδήλωσιν. Ἀναλυτικῶς περὶ τούτου ἀναφέρομεν εἰς τοὺς σχετικοὺς λόγους βραβεύσεων ἠρώων καρτερίας, ἀρετῆς, εὐπρεπείας καὶ εὐποιΐας, διὰ νὰ δημιουργῶνται πρότυπα διὰ τὰς ἐπερχομένας γενεὰς καὶ νὰ μὴ βασιλεύουν καὶ ἐπιπλέουν μόνον οἱ φαῦλοι καὶ ἀνάξιοι καθὼς καὶ εἰς τοὺς εἰδικοὺς λόγους βραβεύσεως του. Σχετικῶς ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τὴν «Φωτεινὴ Γραμμή», τεῦχος 37, Ὀκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2009, σελ. 118-126 καὶ ἀναρτἠθηκαν καὶ εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr ὑπὸ τὸν τίτλον Πνευματικές Δραστηριότητες - Τιμητικές Διακρίσεις.
17. Ἡ σχετικὴ ἀναμνηστικὴ πλακέτα ἀναφέρει:
Ο ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ» ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ ΜΕΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΝ
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΙΝ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ, ΔΙΕΣΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΤΡΕΧΕΤΟ ΩΣ ΕΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 23Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008.
18. Ὅπως ἀναφέρομε καὶ εἰς τὴν σελίδα 124 τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς», τεῦχος 37, ἀφελεῖς ὄντες, εἴχαμε προτείνει ἐπίσης (χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ἐκεῖνος) πρὸ 20ετίας καὶ εἰς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν νὰ βραβεύσῃ τὸ κολοσσιαῖον κοινωνικὸν καὶ ἐθνικὸν ἔργον τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ ἐργάτου τῆς Ἐκκλησίας. Διαθέσαμε δὲ τότε 10.000.000 δραχμὰς γιὰ τὸ κοινωνικόν του ἔργον. Ἀλλὰ ἡ ἐν λόγῳ πρότασίς μας πρὸς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν δὲν ἐκαρποφόρησε διὰ εὐνοήτους λόγους ...
19. Ἤδη ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος εὑρίσκεται εἰς τὴν ἀσάλευτον ἐν οὐρανοῖς βασιλείαν τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ θὰ πρεσβεύῃ ὑπὲρ ὅλων, φίλων καὶ ἐχθρῶν του.
20. Ἄς τὸν παρακαλέσωμε ὅλοι θερμῶς νὰ μεσιτεύσῃ ὑπὲρ σωτηρίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς δόξης τῆς Ἐκκλησίας.
21. Ἄς παρακαλέσωμε ἐπίσης νὰ μεσιτεύῃ γιὰ τὸν καθένα μας, ὥστε νὰ ἔχωμε πνευματικὴν ἀνάνηψιν, μετάνοιαν καὶ πρόοδον πρὸς τὸ καλὸν, διὰ νὰ τύχωμεν ἐλέους καὶ σωτηρίας.
Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου