Οι κοινωνίες μας, βράζουν από τα ναρκωτικά

Με αφορμή τα πολλά δημοσιεύματα που αναφέρονται στην άκρως ανησυχητική και ανεξέλεγκτη εξάπλωση των ναρκωτικών, που ως εφιάλτης καί θανατηφόρα μάστιγα κατατρώγουν τις κοινωνίες που ζούμε, η μήνη του καθενός δεν στρέφεται κατά των νέων ανθρώπων, που θύματα όντως διαφόρων καταστάσεων, έπεσαν στην παγίδα των εμπόρων του θανάτου και των αδιεξόδων που τους οδήγησαν οι πλάνες των προτεινόμενων «σύγχρονων» τρόπων ζωής, αλλά κατά των ιθυνόντων οι οποίοι φέρουν την βαρύτατη ευθύνη για τη διαμόρφωση και διαφύλαξη μιας υγιούς και σωστά λειτουργούσης πολιτείας, πρωτίστως δε και κατά των γονέων ως βασικών υπευθύνων...

Βλέποντας κατά καιρούς τις επιλήψιμες, έως και διαστροφικές εμμονές των εκάστοτε κυβερνώντων, που εναλλάσσονται ορχηστρικά για να φέρουν εις πέρας περίεργα κατευθυνόμενες και διατεταγμένες «αποστολές», καθώς και αρκετών πολιτικών που υπηρετώντας(;) το λαό από την όποια σκοπιά τους, δίνουν συστηματικά όσες «κλωτσιές» μπορέσουν στο σώμα της κοινωνίας, όπως επίσης και των διαφόρων δημοσιογραφίσκων που τα «παίρνουν» για να περνούν καταλυτικά «νοήματα», των ψευτολογίων που τους παραχωρούνται «εξέχουσες» θέσεις, παράθυρα, μικρόφωνα και στήλες φυλλάδων, για να εκφέρουν δελεαστικά τις καταστροφικές «γνώμες» τους, συνειδητοποιούμε ότι όλοι αυτοί στοχεύουν σε μια δήθεν απελευθέρωση των ηθών, μέσα σε μια διαμορφούμενη πολυπολιτισμική κοινωνία, που πλαισιώνεται με ότι πιο αθλιότερο βολεύει στην εξυπηρέτηση βρώμικων συμφερόντων, καμουφλαρισμένων και προστατευμένων ακόμα και με νόμους. Δίχως να καταλαβαίνουν όλοι οι «καραγκιόζηδες», ότι στην κοινωνία που βάλθηκαν να μολύνουν και να καταστρέψουν, θα ζήσουν και οι δικοί τους απόγονοι και οι πολλαπλοί κίνδυνοι που ελλοχεύουν κρούουν και την δική τους πόρτα, αν δεν έχουν ήδη γίνει αποκλειστικά και δικοί τους αγιάτρευτοι προβληματισμοί. Διότι στην ισοπέδωση αυτή που προκαλούν, παραμονεύουν πάθη, ασθένειες της εποχής, νοσηρά φαινόμενα, ναρκωτικά, καθώς και όσες θλιβερές καταστάσεις προηγούνται και έπονται αυτών.

Θα ήταν ακράδαντα πιστευτό, ότι όλα αυτά που ακούγονται νυχθημερόν γύρω μας, θα ήταν αρκετά για να φτιάξουν μια Ελλάδα Παράδεισο. Τόσες σκέψεις, τόσες ιδέες, τόσα λόγια, τόσο μελάνι, τόσος ζήλος για «πρόοδο» και ευημερία των ανθρώπων! Φαντάζει όμως αδιανόητο, το πώς όλες αυτές οι «υπερπροσπάθειες» επέφεραν τον γενικό ξεπεσμό που με θλίψη διαπιστώνουμε. Ξεπεσμός ο οποίος επήλθε διότι μηχανεύτηκαν πισώπλατα κάθε κακότητα και δολιότητα, που επινοήθηκαν και μετατράπηκαν σε πράξη, από όλους τους δαιμονιωδώς «εργαζομένους» μέσα στην κοινωνία, καταπολεμώντας έτσι τα ήθη, τις παραδόσεις και τον λαμπρότατο πολιτισμό της χώρας μας. Έχοντας βάλει σε εφαρμογή μια πολύ καλά οργανωμένη προπαγάνδα, έξωθεν επινοηθείσα και από τους έσωθεν εξωμότες εφαρμοσθείσα, στοχεύοντας στην κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας και στην δημιουργία ανθρωπίνων συντριμμιών και ερειπίων.

Δρώντας υπογείως, με κρύφιες μεθοδεύσεις, αντί να φροντίσουν να προφυλάξουν τις κοινωνίες και ειδικά τους νέους, εκείνοι λυσσομανούν διαρκώς για να καταργήσουν ότι υγιές συντήρησε το Γένος μας επί χιλιετερήδες, επιχειρώντας να φτιάξουν ανθρώπους άθεους, απάτριδες, άνανδρους, προβληματικούς, απατεώνες, οκνηρούς και αρρώστους. Ανθρώπους «μηδενικά», σε μια κοινωνία του «τίποτα», ώστε κυρίως οι νέοι να απογοητεύονται και να μην βρίσκουν καν τα αυτονόητα που θα τους προσφέρουν τη χαρά μιας φυσιολογικής ζωής! Εξαπολύοντας επίθεση κατά παντός επιστητού, με στόχο να στραφούν οι νέοι σε απαξίες.

Γνωρίζοντας που έπρεπε να «χτυπήσουν», δεν άφησαν τίποτα που να μην το πολεμήσουν, ξεκινώντας από το ξερίζωμα του πολιτισμού μας: Όρμησαν να μολύνουν με την πονηρή προπαγάνδα τους την ένδοξη ιστορία μας, που την οικειοποιούνται ακόμα και οι εχθροί μας. Προσπάθησαν να αλλοιώσουν την γλώσσα μας, που είναι η πολυτιμότερη για όλη την ανθρωπότητα, να καταργήσουν έθιμα, αργίες καί σύμβολα θρησκευτικά και εθνικά, τη σημαία με τον Σταυρό, τις παρελάσεις, την ταυτότητα και την εθνική μας συνείδηση, την κατάργηση των συνόρων μας, ώστε να διακινούνται ελεύθερα, καθοδηγούμενοι μετανάστες και «έμποροι», να συνθλίψουν την πατρίδα του πιο ένδοξου και υπερήφανου λαού στον κόσμο, του Έλληνα. Χάριν αυτής της πολεμικής, αδιαφόρησαν εσκεμμένα στο να προφυλάξουν το υγιέστερο και πολυτιμότερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που είναι οι νέοι της, φροντίζοντας μόνο να υλοποιήσουν ότι τους υπαγόρευε η εβραιομασονία από την Ουάσιγκτον, φτιάχνοντας νόμους για γάμους ομοφυλοφίλων, δίνοντας ιθαγένεια σε λαθρομετανάστες, για να εκλέγουν και να εκλέγονται στο ελληνικό κοινοβούλιο άτομα που προέρχονται από χώρες που ούτε ζωγραφιστούς δεν θέλουν να μας βλέπουν, κτίζοντας τζαμιά με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, όταν «κάποιοι» ενοχλούνται ακόμα και από το χτύπημα της καμπάνας των Εκκλησιών, προτάσσοντας ως ιδανική «πολιτική» το διαίρει και βασίλευε, τις εμφύλιες διαμάχες και τον αναρχισμό. Και το χειρότερο είναι ότι πίσω από όλα αυτά, άφησαν ανενόχλητους τους «εμπόρους του θανάτου» να επιβουλεύονται την εξουδετέρωση των νέων ανθρώπων, που τους θέλουν εξαρτημένους από τα ναρκωτικά, εθισμένους στην ψευδαίσθηση μιας στιγμιαίας ευτυχίας, μιας φρικτής απόλαυσης πριν την τελευταία δόση. Ηδονισμένοι να βλέπουν τους νέους μας κατεστραμμένους. Διότι ξέρουν ότι με εξουδετερωμένους νέους, το μέλλον της Ελλάδας είναι αβέβαιο. Γνωρίζουν καλά ότι όσο πιο πολλές χιλιάδες τοξικομανείς διαθέτει η Ελλάδα, τόσο πιο ευκολότερα θα την διαλύσουν.

Και φθάσαμε στο σημείο να αναρωτιέται ο καθένας: Είναι άνθρωποι αυτοί που περιεργάζονται όλα αυτά; καλλιεργώντας ένα εμφανέστατο μίσος για οτιδήποτε ανθρώπινο αποτελεί αξία και ιδανικό στην ζωή αυτού του τόπου; Καταντώντας να ομολογούμε ντροπιασμένοι και φοβισμένοι, ότι «οι κοινωνίες μας, βράζουν από τα ναρκωτικά», ενώ εκείνοι οι άθλιοι συνεχίζουν να τα δίνουν όλα, πατώντας πάνω σε πτώματα για να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την χώρα. Με χιλιάδες νέους, που είναι η ελπίδα καί το μέλλον κάθε κοινωνίας, να είναι πιασμένοι στην παγίδα των ναρκωτικών από την οποία δεν είναι βέβαιο ότι θα κατορθώσουν να ξεφύγουν, ούτε καν ότι θα μπορέσουν να ζήσουν τουλάχιστον με κάποιο αξιοπρεπή τρόπο. Νέους ανθρώπους, που πρωτίστως τους παγίδευσαν με άθλια θεάματα και μια δήθεν ψυχαγωγία που τους πρόσφεραν, καθώς και με αλλοιωμένες γνώσεις καί λάθος πρότυπα. Τους έδωσαν μια παιδεία που δεν μορφώνει, προτείνοντάς τους ως «ζωή» την σεξουαλική ασυδοσία, την γυμνή μόδα, τον θάνατο των ναρκωτικών, θέλοντας μόνο «ζωντανούς νεκρούς», ώστε να καταλύσουν τη δύναμη των κοινωνιών που είναι οι νέοι.

Σε όλα αυτά, χείρα βοηθείας έδωσαν, εν γνώσει και εν αγνοία, οι ίδιοι οι γονείς, που φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη, επειδή κατέστρεψαν το φρούριο που θα διαφύλαττε τα δικά τους παιδιά. Την οικογένεια και πάνω από όλα την πίστη στον Θεό. Που μόνο μέσα σ’ αυτά μπορεί ο κάθε άνθρωπος να μάθει τι είναι αλήθεια, ειρήνη, ελευθερία, ΑΓΑΠΗ. Δίδαξαν στα παιδιά τους έναν υλιστικό τρόπο ζωής που δεν οδηγεί πουθενά. Τα απομάκρυναν από τον Θεό και τα παρέδωσαν στα είδωλα του μάταιου κόσμου. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς, με τι παραδείγματα μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά; Από ποιο οικογενειακό περιβάλλον άντλησαν τις βάσεις για να ζήσουν; και κατάντησαν αποχαυνωμένοι να ωθούνται στα ναρκωτικά, αναζητώντας πλήρωση των ψυχικών τους κενών. Αφημένοι ανυπεράσπιστοι στο να επιλέγουν τρόπους ζωής που τους επιβάλουν οι πλουτούντες επιτήδειοι, μέσα σε μια κοινωνία που ενδιαφέρεται για ανωφελείς καταστάσεις που καταστρέφουν, ανεχόμενη να βλέπει τα παιδιά της να εξαρτώνται από τις εγκληματική διαστροφή του κάθε έμπορα ναρκωτικών, χωρίς να φροντίζει να προστατεύσει τα σπλάχνα της πριν είναι αργά! Καταντώντας να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά ότι «οι κοινωνίες μας, βράζουν από τα ναρκωτικά», διερωτώμενοι ποιο είναι άραγε το διαγραφόμενο μέλλον τους. Τι προσδοκά κανείς από ανθρώπους δίχως στόχους και επιδιώξεις που τους περιθωριοποίησαν πριν ακόμα ζήσουν τη ζωή;

Στρατής Ανδριώτης