Ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ήκμασε περί του 420μ.Χ. και υπήρξε Μέγας διδάσκαλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πεπαιδευμένος στην έσω και έξω πνευματική σοφία. Ψηφίσθηκε ομοφώνως Πατριάρχης Αλεξανδρείας και ευθύς εδίωξε τους αιρετικούς και σχισματικούς του Νοβάτου (Νοβατιανούς) που λυμαίνονταν την χώρα, επειδή εκείνος ο πλανηθείς δεν είχε ψηφιστεί όπως επιθυμούσε για να γίνει Πάπας της Ρώμης και γι’ αυτό αποσχίσθηκε και έγινε εχθρός και πολέμιος της Ορθοδόξου πίστεως...
Επίσης ο Άγιος Κύριλλος καθ’ υπόδειξιν Αγγέλου έφερε τα λείψανα των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου και έκτισε ναό προς τιμήν των Αγίων στην περιοχή Μανούθιν, διώκοντας έτσι από έναν παλαιό βωμό, τους δαίμονες που κατοικούσαν εκεί και εξουσίαζαν πολλούς ανθρώπους.
Ο Άγιος θέλησε επίσης να σωφρονίσει και τους πολυπληθείς Εβραίους της περιοχής, οι οποίοι μισούσαν ανέκαθεν τους Χριστιανούς και δημιουργούσαν πάμπολλα προβλήματα, με αποκορύφωμα την επίθεση κατά των Χριστιανών όταν μια νύχτα διέδωσαν ότι καίγεται ο Ναός του Αλεξάνδρου και έτσι κατέσφαξαν πολλούς Χριστιανούς που είχαν κινηθεί για να σβήσουν την δήθεν φωτιά. Ο Άγιος Κύριλλος τότε ζήτησε από τον φιλοεβραίο έπαρχο τον Ορέστη, να τιμωρήσει παραδειγματικά τους Εβραίους για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει, και επειδή εκείνος όχι μόνο δεν έπραξε το παραμικρό, αλλά και κακοποίησε συγγενείς και φίλους του Αγίου, αναγκάσθηκε για να προφυλάξει το ποίμνιό του, να μεταβεί με πολλούς Χριστιανούς στα μέρη των Εβραίων, γκρεμίζοντας τα σπίτια και καίγοντας την συναγωγή τους. Έκτοτε, ανάμεσα στον Άγιο Κύριλλο και τον έπαρχο Ορέστη υπήρχε μεγάλη διχόνοια, γενομένων διάφορων θλιβερών επεισοδίων.
Ένα εκ’ των οποίων αφορά μία ενάρετη παρθένα που συνειδητά δεν παντρευόταν για να καταγίνεται απερίσπαστη στην φιλοσοφία. Την έλεγαν Υπατία και από νεαρή ηλικία υπερείχε όλων των φιλοσόφων και όλοι οι μεγάλοι άνδρες της Αλεξάνδρειας, κληρικοί και άρχοντες, την εγκωμίαζαν περισσώς. Μια από τις αξιολογότερες πρωτοβουλίες της ήταν ότι προσπάθησε πολύ να ειρηνεύσει τον Πατριάρχη και τον έπαρχο και συνεχώς επισκεπτόμενη και τους δύο, τους παρότρυνε προς ομόνοια. Και ενώ ο μεν Πατριάρχης ήταν πρόθυμος προς την ειρήνευση, ο δε έπαρχος μνησικακούσε και ήταν αρνητικός, μια ημέρα επιτέθηκαν στην Υπατία κάποιοι στασιαστές που δεν ήθελαν να αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο ανδρών, και αφού την κακοποίησαν, την θανάτωσαν με τον πιο απεχθή τρόπο, κάνοντας όλους τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας να λυπηθούν για αυτή την δολοφονία.
Συνεχιζομένων των βιαιοτήτων, περίπου 500 μοναχοί της Νητρίας, ήρθαν στην Αλεξάνδρεια για να υπερασπίσουν τον Πατριάρχη, αποδοκιμάζοντας και τραυματίζοντας ένας εξ’ αυτών τον ίδιο τον έπαρχο, ο οποίος θεώρησε ότι ο Πατριάρχης τους υποκινούσε. Όλα αυτά ενθάρρυναν τους Εβραίους που για να καθυβρίσουν τον Χριστιανισμό, έφτιαξαν έναν μεγάλο Σταυρό και σταύρωσαν πάνω σ’ αυτόν, γυμνό ένα παιδί Χριστιανού που είχαν απαγάγει και αφού τον ενέπαιξαν, το έφτυσαν και το έδειραν, στο τέλος το θανάτωσαν. Τότε ο Άγιος Κύριλλος προσέφυγε στον βασιλιά του Βυζαντίου, ο οποίος αν και γνώστης της κατάστασης δεν είχε επέμβει, και έτσι τιμώρησε αυστηρά τους Εβραίους και παραίτησε τον έπαρχο.
Κατόπιν επήλθε η ειρήνευση και η παύση των αντεγκλήσεων που ταλαιπώρησαν την Αλεξάνδρεια.
Στρατής Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου