Ησυχία καί φιλοξενία

Που αναπαύεται το Άγιον Πνεύμα

Ο Μ. Αρσένιος έπειτα από θεία εντολή, άφησε τα βασιλικά παλάτια καί πήγε στη Σκήτη της Νιτρίας. Εκεί αναδείχθηκε μεγάλος εραστής της ησυχίας καί της σιωπής. Κάποτε ένας ξένος θέλησε να τον επισκεφθεί. Πήγε λοιπόν στην εκκλησία της Σκήτης καί ζήτησε να τον οδηγήσουν σ' αυτόν. Όταν χτύπησαν με τον οδηγό του την πόρτα του Οσίου, τους άνοιξε αμέσως, τους υποδέχθηκε με χαρά καί τους ασπάσθηκε. Ύστερα κάθισαν καί οι τρεις σιωπηλοί. Δεν αντάλλαξαν ούτε λέξη!...

 Πέρασε έτσι πολλή ώρα, οπότε ο οδηγός λέει στον ξένο;

- Εγώ, αδελφέ, θα επιστρέψω.

- Θα σε ακολουθήσω κι εγώ, απάντησε ο ξένος. Η παραμονή μου εδώ, δεν ωφελεί σε τίποτε.

Καθώς περπατούσαν, ζήτησε ο ξένος από τον συνοδό του να τον οδηγήσει στον Αββά Μωϋσή, που ήταν προηγουμένως ληστής. Ο Όσιος Μωϋσής τους υποδέχθηκε με χαρά καί συζήτησε μαζί τους πνευματικά χωρίς περιορισμό. Ο ξένος ενθουσιάστηκε! Φεύγοντας ρώτησε ο συνοδός τον ξένο:

- Ποιος από τους δύο είναι ανώτερος στην αρετή;

- Ασφαλώς ο Αββάς Μωϋσής, πού μας φιλοξένησε καί μας ανέπαυσε ψυχικά, είπε ο ξένος.

Το περιστατικό αυτό το πληροφορήθηκε κάποιος από τους μεγάλους γέροντες καί δεν ήξερε τί να επαινέσει: Την αυστηρή σιωπή του πρώτου ή την ψυχωφελή ομιλία του δευτέρου; Παρακάλεσε λοιπόν θερμά τον Θεό να τον πληροφορήσει.

Τη νύχτα βλέπει στον ύπνο του ότι βρέθηκε στην όχθη του Νείλου, όπου έπλεαν δύο πλοία. Μέσα στο ένα βρισκόταν ο Αββάς Αρσένιος. Έπλεε ήσυχα, γεμάτος από τη λάμψη καί τη θαλπωρή του Αγ. Πνεύματος. Στό άλλο πλοίο ήταν ο Αββάς Μωϋσής. Τον συνόδευαν άγγελοι καί τον έτρεφαν με μέλι. Κατάλαβε τότε ο γέροντας ότι καί οι δύο Όσιοι ήταν πολύ άξιοι ενώπιον του Θεού. Άλλα η σιωπή του Μ. Αρσενίου ήταν πιο ευάρεστη στον Θεό από τη φιλοξενία του Αββά Μωϋσή. Σύμφωνα με το όνειρο, τον Όσιο Μωϋσή τον έτρεφαν Άγγελοι. Το Άγιο Πνεύμα όμως αναπαυόταν στη σιωπή του Μ. Αρσενίου!

(Ευεργετινός)