του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
Αποστολική Συζυγία
«Τους φωταυγείς αστέρας και ιερούς Αποστόλους τιμήσωμεν
Ιουνίαν ενθέως, και τον θεοφόρον Ανδρόνικον»...
Ανήκουν στο χορό των εβδομήκοντα Αποστόλων, αλλά δεν εχρημάτισαν μαθηταί του Αποστόλου Παύλου όπως τόσοι και τόσοι άλλοι.
Ήταν συγγενείς του Αποστόλου των Εθνών και προερχόταν από την Ταρσό της Κιλικίας. Πολύ όμως πριν ακόμη κληθή στο Αποστολικό αξίωμα ο ένδοξος Απόστολος Παύλος εκείνοι είχαν γνωρίσει το Χριστό και μαζί τον Ευαγγελίζοντο.
Υπήρξαν μάλιστα επίσημοι μεταξύ των λοιπών Αποστόλων. Όλα αυτά τα μαρτυρεί και εγκωμιαστικά τα παραθέτει στον έβδομο στίχο του δέκατου έκτου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής του ο Άγιος Παύλος και γράφει: «Ασπάσασθε Ανδρόνικον και Ιουνίαν τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες εισίν επίσημοι εν τοις αποστόλοις, οι και προ εμού γεγόνασιν εν Χριστώ».
«Όντως θαύμα παράδοξον» και οι δύο ομόζυγοι αδέσμευτοι από τις ηδονές και χαρές του γάμου, απρόσβλητοι από τα βέλη του πονηρού και πλάνου να «ζουν εν Χριστώ», να αιχμαλωτίζονται για το Χριστό, να κηρύττουν το Χριστό και να περιοδεύουν προς τον ιερόν αυτό σκοπό «πάσαν την υφήλιον» όλες τις χώρες του τότε γνωστού κόσμου!
«Ως υπόπτερός τις διαδραμών, πάσαν πλάνην εκ βάθρων ανέσπασε, τον Χριστόν κηρύττων συνεπομένην έχων και την υπερθαύμαστον Ιουνίαν, τω κοσμώ ήδη νεκρωθείσαν, και Χριστώ μόνω ζώσαν» μαρτυρεί το Ιερό Συναξάριο.
Ενεκρωθησαν και οι δυο για τον κόσμο, ενέκρωσαν τα πάθη της σαρκός και ημπορούσαν να ειπούν μαζί με τον συγγενή τους Απόστολο Παύλο: «ζω δε ουκέτι εγώ ζή δ' εν εμοί Χριστός». Γι' αυτό και αναδείχτηκαν επίσημοι μεταξύ των Αποστόλων, γιατί έθυσίασαν τα πάντα για το Χριστό, δεν εκράτησαν τίποτα για τον εαυτό τους, ούτε νεότητα, ούτε ωραιότητα, ούτε τις χαρές του γάμου, ούτε και τα λοιπά του κάθε ανθρώπου δικαιώματα αλλά σαν τη λαμπάδα έλυωναν επάνω στο κήρυγμα και την ιεραποστολή.
Και είχαν πολύ μεγάλο και πάρα πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Μέλημα τους ήταν όσο το δυνατό περισσότερες πόλεις και χώρες να περιοδεύσουν, όσον ημπορούσαν περισσότερες ψυχές στο Χριστό να προσελκύσουν, όσο ανέπνεαν, τα είδωλα και τους ναούς των να καταστρέψουν και όσο ζούσαν ευκτήριους οίκους για τη δόξα και τη λατρεία του Χριστού να ανεγείρουν.
Δέκα ζωές δεν έφθαναν για εκείνο το μεγαλόπνοο και σωτήριο τους πρόγραμμα. Και όμως στα λίγα χρόνια πού ο Θεός τους εχάρισε επραγματοποίησαν όλα τα παραπάνω και «πάσαν ιερώ κηρύγματι φωταγωγούντες την γήν» «προς φως ωδήγησαν θεογνωσίας τους ενυπάρχοντας εν σκότει πάλαι της αθεότητος» και «οίκους και βωμούς κατέστρεψαν της πλάνης και εδομήσαντο Εκκλησίας εις σωτηρίαν των ψυχών ημών» κατά τον ιερόν Υμνογράφο.
Το κήρυγμα τους, την αυταπάρνησί τους, τις πολλές τους ιεραποστολικές επιτυχίες τις πολυάριθμες χριστιανικές εκκλησίες πού έκτισαν οι τρισμακάριοι Απόστολοι Ανδρόνικος και Ιουνία τα συνώδευε πάντοτε ο Κύριος με θαύματα ούτως ώστε να πιστεύουν οι πάντες ότι ήταν περισσότερον από ευεργετική η παρουσία τους.
Όπως μάλιστα μαρτυρεί το Ιερό Συναξάριο «πνεύματα ακάθαρτα εξ ανθρώπων απεδίωξαν, και πάθη εθεράπευσαν».
Εξ αλλού αυτό είχαν ζητήσει από τον Κύριο στο Υπερώον της Ιερουσαλήμ οι άγιοι Απόστολοι και λοιποί μαθηταί οι όποιοι μετά την απελευθέρωσι του Πέτρου και του Ιωάννου από το πονηρότατο Συνέδριο «ομοθυμαδόν ήραν φωνήν προς τον Θεόν και είπον... και νυν Κύριε έπιδε επί τας απειλάς αυτών — των εχθρών της πίστεως — και δός τοις δούλοις σου — στους Αποστόλους — μετά παρρησίας πάσης λαλείν τον λόγον σου εν τω την χείρα σου εκτείνειν εις ίασιν και σημεία και τέρατα γίνεσθαι δια του ονόματος του αγίου παιδός σου Ιησού».
Ω αγία συνεργασία του Θεού μετά των Αποστόλων, ώ αγία και ηρωική συζυγία του Ανδρόνικου μετά της Ιουνίας!
Αυτά τα παραδείγματα αγαπητοί μου αδελφοί, όπως το του Ανδρόνικου και της Ιουνίας είναι μεν λίγα αλλά θαυμάσια και εξαιρετικά.
Εκείνο πού κάνουν πολλοί σύζυγοι με κόπους και μόχθους και ίδρωτες πολλούς, που γεννούν δηλαδή πολλά παιδιά και τα σπουδάζουν και τους χτίζουν σπίτια και τα προικίζουν και υστέρα ακόμη και για τα εγγόνια τους φροντίζουν, ημπορούσαν να το μεταφέρουν στην πίστι μας και στου Χριστού την κλήσι και να αποκτήσουν με την Ιεραποστολική τους φλόγα και διάθεσι πολλά πνευματικά τους παιδιά και να τα εκθρέψουν με το γάλα της πίστεως και να τα αποκαταστήσουν χτίζοντας γι' αυτά σχολεία και εκκλησίες όπου θα βρίσκουν την αληθή και σωτήρια γνώσι και όλες τις χαρές του πνεύματος.
Θα έλεγα μάλιστα πώς τα ανδρόγυνα πού δεν έχουν παιδιά θα έπρεπε περισσότερο να διαθέσουν τον καιρό τους και τα χρήματα τους στα έργα της Εκκλησίας τα καλά στα κατηχητικά, στην επίσκεψι των ασθενών, στην ενίσχυση των ιδρυμάτων, στην προσφορά εθελοντικής υπηρεσίας στα άσυλα των ανιάτων και σε λοιπά ευαγή Ιδρύματα, και όχι στα ταξίδια ανά την Ευρώπη και τις άλλες Ηπείρους, και όχι στη μεγάλη ζωή με τα γλέντια και τις διασκεδάσεις με τα τσιγάρα και τα πιοτά και τις παράνομες και αμαρτωλές με άλλα πρόσωπα σχέσεις.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία μας αν όλα τα παραστρατημένα ανδρόγυνα, αντιλαμβανόταν το πραγματικό νόημα του γάμου και την αξία της εν Χριστώ συζυγίας και της συνεργασίας υπέρ της κατισχύσεως του αγίου Του θελήματος!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου