Οι Μάρτυρες

Κατά τους χρόνους των διωγμών οι ανδρειότατοι αθλητές της πίστεως, στα μαρτύρια που υπέστησαν για το Χριστό, δοκίμασαν πυρακτωμένες περικεφαλαίες στα κεφάλια τους, εξόρυξη των ματιών, σούβλες καί καρφιά στ’ αυτιά, κόψιμο της μύτης καί της γλώσσας, ξερίζωμα των δοντιών, χαλινάρια στο στόμα, ραπίσματα στο πρόσωπο, θηλιές στο λαιμό, καψίματα σ' ολόκληρο το σώμα, καλάμια μυτερά στα νύχια των χεριών καί των ποδιών, σπάσιμο των βραχιόνων, στρεβλώσεις των άνω καί κάτω άκρων, εξαρθρώσεις, συντριβή των οστών, λιωμένο μολύβι στα σπλάχνα τους. Καίγονταν σε σχάρες πυρακτωμένες, φλογίζονταν σε αναμμένα κάρβουνα, τηγανίζονταν σε τηγάνια γεμάτα θειάφι καί λάδι, πυρπολούνταν με αναμμένες λαμπάδες, αποτεφρώνονταν σε καμίνια, έβραζαν σε κοχλαστή πίσσα, στριφογύριζαν δεμένοι σε ξιφοφόρους τροχούς καί κατακρεουργούνταν. Δίδονταν ως τροφή στα σαρκοβόρα θηρία, ρίχνονταν σε λάκκους άσβεστης ασβέστου, γδέρνονταν ζωντανοί από το κεφάλι ως τα πόδια, δέρνονταν με ξύλα, ράβδους, σίδερα, βούρδουλες καί φραγγέλια, ρίχνονταν σε παγωμένες λίμνες, σε ποτάμια καί στο βυθό της θάλασσας.
Καί βέβαια δε σταματά εδώ ο κατάλογος των βασανιστηρίων πού οι ειδωλομανείς διώκτες επινόησαν, για να αφανίσουν τους χριστιανούς από το πρόσωπο της γης' είναι μακροσκελής καί ατελείωτος. Τέτοια ήταν η μανία των διωκτών, ώστε επιθυμούσαν να έχουν ένα μόνο λαιμό όλα τα πλήθη των χριστιανών, για να τους τον κόψουν με ένα καί μόνο κατέβασμα του ξίφους.
Τα απάνθρωπα καί φρικτά αυτά βασανιστήρια αντιμετώπιζαν τα αναρίθμητα πλήθη των χριστιανών με υπεράνθρωπη καρτερία καί αντοχή, γιατί αντλούσαν δύναμη από το Χριστό, τον οποίο αγαπούσαν καί λάτρευαν. Έτσι οι άγιοι Μάρτυρες -έντεκα εκατομμύρια στους τρεις πρώτους αιώνες της ζωής της Εκκλησίας του Χριστού- πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της Πίστεως, γιγάντωσαν τη χριστιανική αλήθεια καί, αφού διέλυσαν την αχλύ της ειδωλολατρίας, οδήγησαν στο θρίαμβο του Χριστιανισμού.
Στις αρχές του Δ' αιώνα τα πράγματα για τον Χριστιανισμό άλλαξαν. Το αίμα των Μαρτύρων καρποφόρησε. Η θρησκεία του Χριστού από διωκόμενη έγινε πλέον ελεύθερη καί, ακολούθως, έγινε η επίσημη θρησκεία του κράτους…
Γεώργιος Δ. Παπαδημητρόπουλος