Ο τίμιος μοναχός καί οι κατηγορίες του κόσμου

Κάποτε στην πόλη Τύρο έφθασαν δυο μοναχοί για κάποια υπηρεσία. Σέ κάποιο σημείο της πόλεως συναντά έναν απ’ αυτούς μια πόρνη γυναίκα που την έλεγαν Πορφυρία. Αυτή άρχιζε να φωνάζει:
- Πάτερ, σώσε με, όπως έσωσε την πόρνη καί ο Χριστός...

Εκείνος τότε χωρίς να λογαριάσει τα λόγια του κόσμου την πήρε από το χέρι μπροστά στα μάτια όλων των ανθρώπων καί έφυγε από την πλατεία μαζί της. Αμέσως τότε διαδόθηκε η φήμη ότι ο μοναχός εκείνος έλαβε γυναίκα του την Πορφυρία. Ενώ περνούσαν πόλεις καί χωριά μαζί, κάποτε συνάντησαν καί ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος καί το πήραν μαζί τους να το μεγαλώσουν.
Μετά από καιρό έρχονται στο μέρος που κατοικούσε ο μοναχός με την άλλοτε κοινή γυναίκα μερικοί Τύριοι. Μόλις την είδαν να έχει στην αγκαλιά της το βρέφος, άρχισαν να γελούν καί να ειρωνεύονται το μοναχό εκείνο.
- Δεν έπεσες έξω, έλεγαν, στους υπολογισμούς σου. Ωραίο παιδί γέννησες με το μοναχό.
Όταν γύρισαν στην Τύρο διέδωσαν παντού, ότι η Πορφυρία απέκτησε παιδί με το μοναχό που του μοιάζει καταπληκτικά. Οι άνθρωποι είναι πάντοτε πρόθυμοι να πιστεύουν τις διαδόσεις καί τις συκοφαντίες, γιατί είναι διεφθαρμένοι και κακοί. Κρίνουν τους άλλους σύμφωνα με τις δικές τους αδυναμίες, επειδή νομίζουν, ότι καί οι άλλοι κάνουν τα ίδια, όπως κι αυτοί. Έτσι δεν διστάζουν να κατηγορούν καί να συκοφαντούν τους άλλους. Το ίδιο συνέβη με τους κατοίκους της Τύρου.
Όμως ο τίμιος εκείνος μοναχός, έκανε την Πορφυρία Μοναχή σε κάποιο Μοναστήρι καί έλαβε το όνομα Πελαγία. Όταν μετά από πολύ καιρό προγνώρισε το θάνατό του, πήρε την Πελαγία από το Μοναστήρι καί μαζί με το παιδί, που ήταν τότε επτά χρονών πήγε στην Τύρο. Αμέσως διαδόθηκε ότι έφτασαν στην πόλη η Πορφυρία μαζί με τον σύζυγο της το μοναχό!
Στό μεταξύ ο μοναχός αρρώστησε βαριά καί πλησίαζε να πεθάνει. Τόμαθαν πολλοί κάτοικοι καί πήγαν στο σπίτι που έμενε να τον επισκεφτούν. Τότε ο μοναχός ζήτησε να του φέρουν ένα θυμιατό γεμάτο με αναμμένα κάρβουνα. Μπροστά σ' όλους άγγιξε τα χέρια του καί τα ρούχα του στα κάρβουνα χωρίς να καεί. Καί τότε είπε στο κατάπληκτο πλήθος:
— "Ας είναι ευλογημένος ο Κύριός μου. Αυτόν επικαλούμαι σαν αξιόπιστο μάρτυρα, ότι όπως η φωτιά δεν καίει τα χέρια μου καί τα ρούχα μου έτσι καί εγώ δεν άγγιξα καθόλου τη γυναίκα σ' όλη μου τη ζωή.
Όλοι έμειναν έκπληκτοι στα λόγια αυτά του μοναχού καί δόξασαν τον Θεό πού με τέτοια θαύματα φανερώνει τους αγωνιστές που αγωνίζονται αθόρυβα την αρετή.
Μετά από την αποκάλυψη αυτή ο μοναχός παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Από τον «Ευεργετινό»