Ο Ιερέας που κοινωνούσε τις πόρνες

Παπα-Φώτη, έχουμε την εξής μαρτυρία: Πριν πολλά χρόνια, εσύ με ένα πνευματικοπαίδι σου χαράματα λειτούργησες στο γραφικό εκκλησάκι της Παναγιάς της Γαλατούσας, μέσα στο κάστρο της πόλης μας (Μυτιλήνη), και όταν τελείωσες τη θεία Λειτουργία πήρες τη Θεία Μετάληψη και πήγες σ' έναν από τους οίκους ανοχής που υπήρχαν τότε εκεί και μετέλαβες μία πόρνη ετοιμοθάνατη. Μάλιστα, μετά από λίγο πέθανε. Είναι αλήθεια; Δε φοβόσουν τι θα έλεγε ο κόσμος αν σε έβλεπε;«Αυτό είχε γίνει πολλές φορές. Μία γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μου έλεγε κάποιες περιπτώσεις κι εγώ πήγαινα σ' αυτές τις ψυχές. Με αποδέχονταν. Τους μιλούσα για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής, για την άλλη ζωή... Ποτέ δεν τους μιλούσα άσχημα, αλλά με αγάπη τους έλεγα να μετανοήσουν και θα φροντίσει γι' αυτές ο Θεός, θα τις αποκαταστήσει στην καρδιά Του. Πολλές ψυχές μετανοούσαν... Με ρωτήσατε αν φοβόμουν. Τι να φοβηθώ; Δε φοβάμαι κανέναν. Μόνο το Θεό να φοβόμαστε όταν αμαρτάνουμε. Δε μ' ένοιαζε τι θα έλεγε ο κόσμος, εγώ για το Χριστό ενεργούσα.»
Και για τους παπικούς έλεγε:«…η Ορθοδοξία είναι η Αλήθεια και η Ζωή και "πύλες Άδου" δε φοβάται γιατί έχει κεφαλή Της και προστάτη Της το Χριστό… Τους έζησα τους παπικούς στους Αγίους Τόπους, όταν υπηρετούσα, είναι πολύ πεισματάρηδες και τυφλωμένοι. Καταλαβαίνουν ότι εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε την αλήθεια -αφού από μας έπαιρναν το Άγιο Φως κάθε Μεγάλο Σάββατο, το έβλεπαν το θαύμα-, αλλά ο εγωισμός δεν τους αφήνει να το παραδεχθούν. Ο εγωισμός τυφλώνει τον άνθρωπο…»
• Από το περιοδικό του Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης «Αποστολή προς τους Ενορίτες»