Προσφάτως, σε κάποιο κείμενο μίας φυλλάδας που περιέγραφε κάποιο άσχετο με την θρησκεία θέμα, αναγραφόταν εντελώς «πλαγίως» η φράση: «Χριστιανικός μεσαίωνας»! Θέλοντας πιθανώς ο συγγραφέας να δείξει την αντίθεσή του με τον Χριστιανισμό και την διάθεσή του να τον κατηγορήσει σε κάθε δοθείσα ευκαιρία.
Αναφορικά με αυτό το θέμα, ας επισημανθεί ότι δεν υπήρξε ποτέ μεσαίωνας στην Ανατολή, αλλά μόνο στην Δύση. Διότι στην καθ’ ημάς Ανατολή υπήρχε η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης - Ρωμανία που αργότερα μετά την πτώση της, μετονομάσθηκε σε Βυζάντιο, επειδή φοβήθηκαν οι κατακτητές την Δύσεως Φράγκοι, μήπως αναδειχθούν οι Έλληνες ως συνεχιστές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που ούτως ή άλλως ήταν εξελληνισμένη. Το δε –λεγόμενο- Βυζάντιο από τον 7ο μ.Χ. αι. ήταν καθαρά μια Ελληνοχριστιανική αυτοκρατορία, που αν και δεχόταν συνεχώς βάρβαρες επιθέσεις από επίδοξους κατακτητές, ο πολιτισμός της ήταν λαμπρότατος και αυτό αποδεικνύεται και στις ημέρες μας από όσους πολυπληθείς Έλληνες και ιδιαιτέρως αλλοεθνείς πραγματικούς ιστορικούς δεν φορούν εσκεμμένα «παρωπίδες» και δεν έχουν «κόμπλεξ» με κάθε τι Ελληνικό και Χριστιανικό.
Είναι ευρέως γνωστό ότι στην Αγία Γραφή περιγράφεται η ζωή, η διδασκαλία, τα Πάθη και η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν ο Ίδιος ο Θεός που Ενανθρωπήθηκε, ερχόμενος ίνα σώσει τον κόσμο, κηρύττοντας την Βασιλεία Του (Καινή Διαθήκη), που όλα αυτά προφητεύτηκαν για να εκπληρωθούν στον πρόσωπό Του αιώνες πρίν (Παλαιά Διαθήκη). Άραγε ποια φράση (έστω και μία) από το πολυσέλιδο Βιβλίο της Αγίας Γραφής, δεικνύει «μεσαίωνα» δηλ. σκοταδισμό, οπισθοδρόμηση, υπανάπτυξη και ότι άλλο υπονοεί η λέξη αυτή για τους δήθεν σύγχρονους «προοδευτικούς». Μήπως το «ο Θεός αγάπη εστί» (Α΄Ιω. 4,8), μήπως το «αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. 13,34), μήπως το «ανεχόμενοι αλλήλους εν αγάπη» (Εφ. 4,2), μήπως το «αγαπάτε τους εχθρούς ημών» (Ματθ. 5,44), μήπως το «όσα αν θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείται αυτοίς» (Ματθ. 7,12), μήπως το «πάντα ημών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄Κορ. 16,14), μήπως το «πράος και ταπεινός εν τη καρδία» (Ματθ. 11,29), μήπως το «μη νοιώσεις μίσος για τον αδελφό σου» (Λευϊτ. 19,17), μήπως το «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω» (Ιω. 8,7), μήπως το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. 7,1), μήπως το «αλλήλους τα βάρη βαστάζετε» (Γαλ. 6,2), μήπως το «ευλογείτε και μην καταράσθε» (Ρωμ. 12,14), μήπως το «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία» (Ματθ. 5,8), μήπως το «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» (Α΄Θεσ. 5,17);
Ποια φράση απ’ όσες λέγει ο Χριστός δείχνει «μεσαίωνα»; Μήπως το ότι δεν θα ωφεληθεί όποιος κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του, μήπως επειδή λέγει ότι είναι σαν να κάνεις καλό σε Εκείνον, αν τρέφεις τον πεινασμένο, αν ποτίσεις τον διψασμένο, αν φιλοξενήσεις τον ξένο, αν ντύσεις τον γυμνό, αν επισκεφτείς τον αρρωστημένο και τον φυλακισμένο; Επειδή σου ζητάει να κάνεις το καλό σε όσους δεν μπορούν να σου το ανταποδώσουν, δηλαδή σε φτωχούς, ανάπηρους, τυφλούς; Μήπως επειδή σου ζήτησε να τηρήσεις τις Εντολές, να μη φονεύσεις, να μη μοιχεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου και αν θέλεις να γίνεις τέλειος, να γίνεις φτωχός και να Τον ακολουθήσεις; Μήπως επειδή σου λέγει να αγαπήσεις τον Κύριό σου και Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου την διάνοια και με όλη σου την δύναμη; Μήπως επειδή σου λέγει να μην αμαρτάνεις, αλλά να μετανοείς και να πιστεύεις στο Ευαγγέλιο, να κόβεις από την ρίζα τους κακούς λογισμούς, τις πονηρίες, πορνείες, μοιχείες, ασέλγεια, κλοπές, φόνους, πλεονεξίες, δολιότητες, βλασφημίες, υπερηφάνεια, αφροσύνη; Επειδή σε θέλει να πεινάς και να διψάς για την αρετή, να ελεείς, να συγχωρείς, να ειρηνεύεις τους ανθρώπους, να είσαι ευτυχής και να χαίρεις όταν σε καταδιώκουν και σε συκοφαντούν για την αρετή και την πίστη σου σ’ Εκείνον; Μήπως επειδή σου ζητάει να ταπεινωθείς, να μην εξυψώνεις τον εαυτό σου και να μην υποκρίνεσαι, να μην οργίζεσαι, να μην αντιστέκεσαι στον κακό άνθρωπο, να νηστεύεις, να φυλάγεσαι από την πλεονεξία, να αποφεύγεις τον πλούτο και να μην αποταμιεύεις υλικά στη γη, αλλά πνευματικά αγαθά στον ουρανό, φροντίζοντας για την Βασιλεία του Θεού; Μήπως επειδή σου λέγει ότι όποιος πιστεύει σ’ Εκείνον και τηρήσει τον Λόγο Του μεταβαίνει από τον θάνατο στη ζωή και δεν θα ιδεί ποτέ θάνατο; Αυτά θεωρούν μερικοί «μεσαίωνα»;
Αν πάλι κάποιοι «άμεμπτοι» σκανδαλίζονται επειδή αμαρτάνουν κάποιοι συνάνθρωποί τους, κατ’ όνομα χριστιανοί, ας μην παραβλέπουν το «έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου» (Ματθ. 7,5). Και γιατί κρίνουν τον Χριστιανισμό εξ’ αιτίας κάποιων ανθρώπων που αμαρτάνουν; Μήπως θα ήταν προτιμότερο, όσοι προσπαθούν να διορθώσουν τα του κόσμου, να χρησιμοποιήσουν έστω και ένα από τα παραπάνω μικρά χωρία της Αγίας Γραφής και του Χριστιανισμού ως τρόπο ζωής, και τότε θα διαπιστώσουν ότι όλα σ’ αυτό τον κόσμο θα γίνουν αρεστά όπως επιθυμούν. Διότι λέγει ο Χριστός ότι: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,4-5).
Στρατής Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου