Ο Λόγος του Θεού στη ζωή του Αγίου Αντωνίου

Ό Μέγας Αντώνιος (251-356 μ.Χ.) από μικρός αγαπούσε να πηγαίνει στην Εκκλησία καί να παρακολουθεί τα ιερά αναγνώσματα καί τα συναξάρια των Αγίων. Όταν έφθασε σε ηλικία περίπου 20 ετών, έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του και κληρονόμησε τη μεγάλη περιουσία τους. Παράλληλα ανέλαβε την ανατροφή της μικρότερης αδελφής του. Ωστόσο εκείνο πού απασχολούσε έντονα την σκέψη του ήταν το παράδειγμα των Αγίων καί μάλιστα των Αποστόλων καί των Μαρτύρων, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Χριστό μέχρι τέλους της ζωής τους.

Κάποια ημέρα, λοιπόν, πού πήγε στην Εκκλησία, άκουσε τον ιερέα να διαβάζει την περικοπή του Ευαγγελίου οπού ο Κύριος είπε στον πλούσιο νέο: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα καί δός πτωχοίς,... καί δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. ιθ' 21). Συγκλονίστηκε. Κάτι του έλεγε μέσα του ότι ο λόγος αυτός διαβάστηκε ειδικά γι’ αυτόν. Αισθάνθηκε τη φωνή του Θεού ν' απαντά στους μυστικούς πόθους του. Χωρίς να χάσει καιρό, πήγε καί μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. Δεν κράτησε τίποτε παρά μόνο τα απαραίτητα για την αποκατάσταση της αδελφής του. Όταν πάλι μια άλλη φορά άκουσε στην Εκκλησία το λόγο του Κυρίου «μη ουν μεριμνήσητε εις την αύριον» (Ματθ. ς' 34), αποφάσισε να μοιράσει καί το υπόλοιπο της περιουσίας του καί να φύγει οριστικά από τον κόσμο, αφού πρώτα εμπιστεύθηκε την αδελφή του σε κάποιες χριστιανές νέες, για να μένει με ασφάλεια κοντά τους. Έτσι ο Όσιος Αντώνιος, αφού δέχθηκε την κλήση του Θεού μέσα από το ιερό Ευαγγέλιο, έζησε το υπόλοιπο της ζωής του ως μοναχός καί με τους ασκητικούς του αγώνες αναδείχθηκε «καθηγητής της ερήμου», το πρότυπο όλων των μοναχών.

Νικηφόρος