«Πριν δύο περίπου μήνες, η θεία της φίλης μας Μ. πήγε για προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα. Όταν έφτασαν διαπίστωσαν ότι υπήρχε πάρα πολύς κόσμος και ότι όλοι ήταν Ρουμάνοι. Παραξενεύτηκαν από το πλήθος των Ρουμάνων και μία Ελληνίδα που ήξερε λίγα Ρουμανικά και κάποια Αγγλικά μπόρεσε να συνεννοηθεί και ρώτησε μία κυρία από τους ξένους προσκυνητές πως γίνεται και ήρθε όλος αυτός ο κόσμος από τη Ρουμανία στην μικρή Αίγινα. Η απάντηση ήταν η εξής: «Εμείς», της είπε η κυρία, «είμαστε από ένα χωριό της Ρουμανίας στο οποίο δεν είχαμε ιερέα. Παρακαλούσαμε τον Μητροπολίτη να μας στείλει κάποιον ιερέα για να βαφτίσουμε τα παιδιά μας, να λειτουργηθούμε, να κοινωνήσουμε ακόμα και να παντρευτούν τα παιδιά μας και η απάντηση ήταν ότι δεν είχε κανέναν για να στείλει. Κάποια μέρα ήρθε επιτέλους ένας ιερέας και από εκείνη την ημέρα εξομολογούμασταν, κοινωνούσαμε, μας βάφτισε τα παιδιά μας, παντρεύτηκαν κάποια ζευγάρια και όλα κυλούσαν καλά μέχρι που μετά ένα μήνα εκείνος ο ιερέας έφυγε. Μένοντας και πάλι χωρίς παπά αρχίσαμε να στέλνουμε επιστολές στο Μητροπολίτη μας για νέο ιερέα. Η απάντηση ήταν και πάλι πως δεν είχε. Κάποια στιγμή πήγαν κάποιοι από το χωριό στη Μητρόπολη για να διαμαρτυρηθούν στο Μητροπολίτη. Όταν πήγαν εκείνος άρχισε να τους λέει πως δεν έχει ιερείς. Τότε του είπαν εκείνοι ότι αφού δεν έχει ιερέα ας τους έστελνε και πάλι αυτόν που τους είχε στείλει. Όταν άκουσε αυτό ο Μητροπολίτης έκπληκτος τους απάντησε ότι δεν είχε στείλει κανέναν ιερέα. Μα πως δεν είχατε στείλει! Απάντησαν εκείνοι. Ήρθε ένας ιερέας και έμεινε μαζί μας ένα μήνα. Μας εξομολογούσε, μας κοινωνούσε, πάντρευε, τελούσε γάμους…! Ο Μητροπολίτης επέμενε τότε ακόμα περισσότερο ότι όλα αυτά του ήταν άγνωστα. Τους συμβούλεψε τότε να πάνε σο χωριό και να δουν πως υπέγραφε στα βιβλία των μυστηρίων για να δουν ποιος ήταν. Όταν γύρισαν στο χωριό και άνοιξαν το βιβλίο η υπογραφή ήταν η εξής: Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως!!! Γι ‘αυτό το λόγο ερχόμαστε κάθε τόσο για προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο για να τον ευχαριστήσουμε για το καλό και την τιμή που μας έκανε», απάντησε τελειώνοντας εκείνη η κυρία.
Αυτό είναι ένα από τα τόσα πολλά και απίστευτα γεγονότα (και πιστέψτε με είναι πάρα πολλά), που ζουν πολλοί συμπολίτες μας και συνάνθρωποί μας καθημερινά, αλλά όμως, τίποτε από αυτά δεν ακούγεται και ούτε βγαίνει παρά έξω. Ότι έχει σχέση με την πίστη μας, την πίστη των Ρωμιών, την πίστη του Χριστού, δεν πρέπει να μαθεύεται. Είναι ενάντια σε κάποια συμφέροντα. Εάν γίνει κάτι κακό από έναν ιερέα, τότε όχι μόνο θα ακουστεί αλλά θα το πάρουν οι άξιοι, φιλόπατροι και φιλόθρησκοι δημοσιογράφοι μας, θα το μεγαλώσουν, θα το γενικεύσουν και θα μιλούν γι’ αυτό όσο καιρό πρέπει ώστε να είναι σίγουροι ότι ο Ελληνορθόδοξος λαός μας το εμπέδωσε και ότι όταν βλέπει ιερέα και εκκλησία του έρχεται αναγούλα. Θα προσπαθήσω όλα αυτά που ακούω από ανθρώπους γνωστούς που υπάρχει εμπιστοσύνη και που τα γεγονότα είναι διασταυρωμένα να σας τα στέλνω. Ίσως έτσι καταλάβουμε ότι η πίστη μας δεν έχει πεθάνει, ούτε είναι μία σειρά από γραφικές και εθιμοτυπικές τελετές. Ο Θεός είναι ανάμεσά μας, αρκεί να βάλουμε το κλειδάκι που ΟΛΟΙ ΜΑΣ κρατάμε και που λέγεται πίστη, στην πόρτα και να του ανοίξουμε για να μας ξεκουράσει και να ειρηνεύσει την τόσο ταραγμένη και πελαγωμένη ψυχή μας. Τι στην ευχή, Ορθόδοξοι είμαστε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου