Το Γένος μας

μοναχού Φωτίου*

«Εμείς, Αδελφοί μου, οι Ανατολικοί έχομε δύο Πατερικές παραδόσεις, δυο ρίζες, την Ελληνική και την Χριστιανική. Δύο οι Πατριάρχες μας, ο Όμηρος και ο Κωνσταντίνος. Ο ένας μας κληροδότησε τη γνώση, ο άλλος την πίστη. Με την γνώση μεγαλούργησαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, έχτισαν πόλεις, έκαναν τέχνη, έκαναν πολιτισμό. Ο Αχιλλέας, ο Διονύσιος, ο Περικλής, ο Πλάτων, ο Μεγαλέξαντρος, ο Κλεομένης, ο Πολύβιος είναι οι παππούδες του Άι-Κωνσταντίνου του Αυτοκράτορα, του Ιουστινιανού, του Ηρακλείου, και του Βουλγαροκτόνου, και των Ακριτών, και των Παλαιολόγων. Και δικοί μας παππούδες. Πατέρες μας και Άγιοι της Ορθοδοξίας, ο Άι-Δημήτρης, κι ο Αγιώργης, που νίκησαν το φοβερό δράκοντα που ήθελε να πνίξει την αλήθεια. Πατέρες μας κι ο Αθανάσιος, ο Βασίλειος, ο Χρυσόστομος, ο Φώτιος ο Μέγας, ο Καβάσιλας κι ο Κυδώνης. Κι ο κυρ-Γεμιστός ο Πλήθων που διδάσκει ακόμη στο Μυστρά…

Η ιστορία αυτή είναι δική μας ιστορία, η ιστορία του Γένους μας του Ελληνικού… το αγιασμένο και πονεμένο μα ένδοξο Γένος των Ελλήνων. Που κρατάει από τον Όμηρο και τον Περικλή και τον Αλέξανδρο. Είμαστε αυτό το Γένος που μας εμακάρισεν ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα, λίγο πριν το Πάθος, «Νυν εδοξάσθη ο υιός του Ανθρώπου δι’ αυτών…» Έτσι είπεν!

Να η ψυχή του Γένους, να η Ρωμηοσύνη!

Αυτό θα πει και η σημαία μας, ο Δικέφαλος Αητός: το Ελληνικό Γένος από τη μια, η Ορθόδοξη Πίστη από τη άλλη, στην μέση ο Σταυρός. Είναι και τα δυο και θα μείνουν αθάνατα γιατί είναι σταυρωμένα μόνο στο φως. Σταυρός και Ανάσταση, να το Γένος μας…»

* Ο μοναχός Φώτιος ήταν ο Διδάσκαλος του Αγίου Ραφαήλ στην Κεφαλληνία εν έτει 1425-1430