Ο Νεόφυτος, που είναι ο κτίτωρ της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, στην θέση μικρής Εκκλησίας που είχε κτίσει ο ανιψιός του Ευθύμιος, χρειάστηκε κάποτε χρήματα για να αγιογραφηθεί η Εκκλησία, παρακαλώντας στην προσευχή του τον Θεό, ο οποίος διενήργησε εξαίσιο θαύμα για τον σκοπό αυτό. Σ’ ένα νησί που ονομαζόταν Λόγγος, ευρισκόμενο απέναντι από το Άγιο Όρος υπήρχε ένας αρχαίος στύλος, που στην κορυφή του έγραφε ότι «όποιος κτυπήσει εις την κεφαλήν, θέλει εύρει χρυσίον πολύ», εννοώντας όμως, ότι στην σκιά της κορυφής του στύλου υπήρχε κρυμμένος ο θησαυρός. Γι’ αυτό όσοι επιχείρησαν ρίχνοντας πέτρες στον στύλο δεν εύρισκαν τίποτα.
Κάποια ημέρα ένας 20ετής νέος, που εργαζόταν στην Μονή Δοχειαρίου, πήγε στο νησί και παρατηρώντας που χτυπούσε η σκιά του στύλου, κατάλαβε ότι εκεί έπρεπα να ψάξει. Σκάβοντας λίγο τη γη, βρήκε μια μαρμάρινη πέτρα που από κάτω υπήρχε μεγάλο χάλκινο αγγείο γεμάτο με χρυσά νομίσματα. Αφού κάλυψε τον θησαυρό, μετέβη στο Μοναστήρι και ανέφερε στον Ηγούμενο την σπουδαία ανακάλυψή του, ζητώντας να στείλει μαζί του μοναχούς για να φέρουν το χρυσό στη Μονή. Πράγματι, ο Ηγούμενος του έδωσε τρεις μοναχούς που με το πλοιάριο της Μονής μετέβησαν στο νησί και αφού ανεσκάψανε τον θησαυρό, κατέπλευσαν το απόγευμα κατευθυνόμενοι προς το Μοναστήρι. Οι μοναχοί όμως, πονηρεύτηκαν και θέλησαν να κρατήσουν τον θησαυρό εκείνοι. Μηχανεύτηκαν λοιπόν και έδεσαν λίθο στο λαιμό του νέου και τον έριξαν στη θάλασσα. Ο νέος πέφτοντας στη θάλασσα επικαλέσθηκε την βοήθεια των Ταξιαρχών και παρευθύς φανερώθηκαν μπροστά του οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, που τον άρπαξαν από τον βυθό της θάλασσας και την ίδια στιγμή βρέθηκε με θαυμαστό τρόπο στη μέση του ναού της Μονής Δοχειαρίου. Εκεί, από τον φόβο του αποκοιμήθηκε, ενώ οι κακοί μοναχοί αφού μοιράστηκαν τον θησαυρό και τον έκρυψαν έξω από το Μοναστήρι, διέμειναν στον αρσανά παριστάνοντας τους αδιάφορους.
Εν τω μεταξύ στο Μοναστήρι, πριν αρχίσει η μεταμεσονύκτια Ακολουθία, πηγαίνοντας ο κανδηλανάφτης ν’ ανάψει τα κανδήλια, είδε τον νέο στο μέσον της Εκκλησίας και φοβηθείς πήγε στον Ηγούμενο αναφέροντάς του ότι στην Εκκλησία υπήρχε κάποιο φάντασμα. Ο Ηγούμενος αναγκάστηκε να πάει ο ίδιος στην Εκκλησία διαπιστώνοντας ότι όντως ήταν ο νέος που κοιμόταν στο μέσον με έναν λίθο δεμένο στον λαιμό του! Ξύπνησε τότε τον νέο, ο οποίος αγνοούσε που βρισκόταν και αφού συνήλθε, διηγήθηκε τα όσα είχε υποστεί από τους μοναχούς. Ο Ηγούμενος πρόσταξε να ψάλλουν την Ακολουθία και όταν ξημέρωσε είπε να καλέσουν τους τρεις μοναχούς και σαν να μην γνώριζε τίποτα, τους ρώτησε αν είχαν βρει τον θησαυρό. Εκείνοι απήντησαν ότι ο νέος τους εξαπάτησε και τους είπε ψέματα, γι’ αυτό και τον έδιωξαν. Τότε ο Ηγούμενος είπε να πάνε στην Εκκλησία για να δοξάσουν τον Θεό. Εκεί βλέποντας το παιδί με τον λίθο κρεμασμένο στο λαιμό, οι κακοί μοναχοί που ψεύδονταν, έμειναν άφωνοι! Ο Ηγούμενος αφού τους ανάγκασε να φέρουν τον θησαυρό, τους έδιωξε από το Μοναστήρι, κάνοντας μοναχό τον νέο και αφού αγιογραφήθηκε ο ναός, τον αφιέρωσαν στους Αγίους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, στους οποίους τιμάται μέχρι και σήμερα η Μονή Δοχειαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου