Ο Όσιος Μωϋσής ήταν Αιθίοπας. Πριν ασπασθεί τον Χριστιανισμό, διακρινόταν για την πολλή κακία του προς τους συνανθρώπους του, καθώς επιδιδόταν σε ληστείες, ακόμα και σε φόνους άνευ λόγου. Όμως, με την βοήθεια του Θεού μετανόησε, πίστεψε στον Χριστό, βαπτίσθηκε και εκάρη μοναχός, αποσυρόμενος σε μια Σκήτη, εγκαταλείποντας τους γνωστούς, τους συγγενείς, τις κακές συνήθειές του. Για περισσότερη άσκηση απομακρύνθηκε σε ένα ερημικό σπήλαιο, ευχαριστώντας τον Θεό. Εκεί, αν και απέκρυπτε τις αρετές του, αξιώθηκε να πραγματοποιεί ακόμα και θαύματα, αποκτώντας μεγάλη φήμη, μιας και ήταν θαυμαστή η μεταστροφή του ως πρώην αμαρτωλού που έφθανε σε μεγάλα ύψη αρετών. Με την στάση του προς τους υπολοίπους μοναχούς δίδασκε την χριστιανική πίστη. Κάποτε αμάρτησε ένας μοναχός και συνάχθηκαν στην σκήτη οι Πατέρες για να κρίνουν πως θα τον αντιμετωπίσουν. Προσήλθε και ο Όσιος Μωϋσής, αν και δεν ήθελε, και για να διδάξει τους υπολοίπους ότι δεν πρέπει να κρίνουν κανέναν αλλά να έχουν εμπιστοσύνη στην κρίση του Θεού, επινόησε να φορτωθεί μια τρυπητή σπυρίδα γεμάτη άμμο που χυνόταν καθώς πορευόταν με πολύ κόπο. Οι ασκητές όταν είδαν τον Όσιο απόρησαν, αλλά θαύμασαν περισσότερο όταν πήραν την απόκριση για το παράξενο φορτίο που μετέφερε, εξηγώντας τους ότι ο άμμος που βαστάζει είναι τα βαριά και πολλά αμαρτήματά του, τα οποία αφήνει πίσω του για να μην τα βλέπει, απορούμενος με τον εαυτό του, για το πως είναι δυνατόν να κρίνει τον αδελφό του για ένα μικρό ελάττωμα. Καταλαβαίνοντας τότε οι συνασκητές του ότι και γι’ αυτούς τα έλεγε, συγχώρεσαν τον μοναχό και θαύμασαν για την διακριτικότητα του Οσίου Μωϋσή.
Ακολούθως ο Επίσκοπος της περιοχής χειροτόνησε τον Όσιο ως Ιερέα, αν και δεν ήθελε. Μια ημέρα, σε μια μεγάλη πανήγυρι παρήγγειλε ο Επίσκοπος στους κληρικούς να δοκιμάσουν τον Μωϋσή, βρίζοντας και διώχνοντάς τον από την Εκκλησία. Πράγματι, ο Όσιος δοκιμάσθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο και αναχώρησε πράος, χωρίς να οργισθεί, επιτιμώντας μάλιστα τον εαυτό του ότι δεν είναι άξιος, αλλά απάνθρωπος. Θαυμάζοντας όλοι την πραότητα και την ανεξικακία του, τον παρεκάλεσαν να επιστρέψει πίσω και εκείνος δέχθηκε μετά χαράς να συλλειτουργήσει.
Με τους ψυχωφελής του λόγους ο Όσιος Μωϋσής ωφελούσε πολύ τους Χριστιανούς, καθώς και τους αδιάφορους ανθρώπους, ακόμα και τους πρώην συντρόφους και ληστές που τους βοηθούσε να πιστέψουν στον Χριστό. Σε ηλικία 75 ετών, προγνώρισε την τελευτή του ευρισκόμενος με επτά συνασκητές του που τους προέτρεπε ότι έπρεπε να απομακρυνθούν από το κελί του διότι ερχόταν βάρβαροι για να τον φονεύσουν ώστε να πληρωθεί το ρήμα του Κυρίου, ότι πάντες οι δόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται. Πράγματι ο Όσιος φονεύθηκε μετά από λίγο με ξίφος από βαρβάρους, για να καταστεί η ψυχή του καθαρή στα χέρια του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου